Pablo Olmedo Garmendia, nado en Madrid o 13 de abril de 1929 foi un futbolista que xogaba na demarcación de dianteiro.
Traxectoria
Debutou en Primeira División co Real Madrid con só 19 anos o 12 de setembro de 1948, sendo esta primeira tempada espectacular, anotando 15 goles en 24 encontros.
Pese a este bo papel o ano seguinte o Real Madrid ficharía a dous xogadores do Celta de Vigo, Gabriel Alonso e Sobrado entrando Olmedo na operación e recalando en Vigo en calidade de cedido por unha tempada.
No equipo olívico fixo moi bo ano, disputando 26 encontros e anotando 6 goles, poñendo como colofón un 6-1 contra o Deportivo da Coruña en Balaídos. Tras o cal Olmedo retornou ao Real Madrid para disputar a Copa de España, en cuxa primeira eliminatoria se enfrontou ao Celta con vitoria madrileña.
No verán de 1953 volvía formar parte das negocicións entre Celta e Real Madrid, froito das cales o Celta traspasaba ao gardameta Pazos a cambio do porteiro Adauto Iglesias, Pedro Cantero e ao propio Pablo Olmedo. Estas negociacións non foron nada fáciles, tendo que darlle Bernabeu un ultimato ao centrocampista para que firmara un contrato de tres anos polo Celta.
Pese a este truculento regreso permanecería no Celta ata o ano 1960 converténdose nun xogador decisivo do equipo neses anos. As súas mellores tempadas foron a 53-54, na que anotou 11 tantos en 29 partidos, e a 54-55 na que marcou 15 goles superando como máximo goleador do equipo a Mauro, con 12 tantos.
Nas tempadas seguintes a raíz de problemas cas lesións nas costas e co adestrador Pasarín, polos que foi apartado do equipo, vai perdendo peso no equipo, ata que o Celta descende a Segunda División, onde Olmedo xoga os últimos partidos co Celta. Deixou ao Celta despois de 8 tempadas e 54 goles anotados, 45 deles en primeira división
Tras deixalo fútbol seguiu vivindo en Vigo onde morreu moi novo, con 51 anos, a causa dun infarto.
Véxase tamén
Ligazóns externas
