Celestyn II, łac. Coelestinus II, właśc. Guido di Castello[1] CanReg (ur. w Città di Castello, zm. 8 marca 1144[2]) – papież od 26 września 1143 do 8 marca 1144[1].
Życiorys
Urodzony w Città di Castello jako Gwidon z Città di Castello, studiował filozofię u Piotra Abelarda[2][3]. Uzyskał tytuł magistra i uchodził za wybitnego znawcę prawa kanonicznego[2]. W 1114 był kanonikiem regularnym kongregacji św. Frygidiana przy katedrze S. Florido w rodzinnym mieście[3]. Papież Honoriusz II mianował go kardynałem diakonem S. Maria in Via Lata[2]. Data tej nominacji nie jest znana, prawdopodobnie jednak miała miejsce pod koniec pontyfikatu Honoriusza II, gdyż Guido nie występuje w żadnych wystawionych przez tego papieża dokumentach, a jeszcze w 1127 kardynałem diakonem S. Maria in Via Lata był Piotr[3][4].
W okresie tzw. schizmy Anakleta II wspierał papieża Innocentego II i działał jako jego legat w Nadrenii (1131-1132)[2]. Między 3 kwietnia 1130 a 21 grudnia 1133 podpisywał bulle papieskie jako diakon S. Maria in Via Lata, jednak w grudniu 1133 został promowany do rangi prezbitera S. Marci i między 11 stycznia 1134 a 16 maja 1143 podpisywał bulle jako S.R.E. indignus sacerdos[3]. W 1137 był członkiem komisji kardynalskiej badającej legalność wyboru opata Rainaldo z Monte Cassino oraz uczestniczył w rozmowach z kardynałami z obediencji Anakleta II w Salerno (listopad 1137)[5]. W 1139 działał jako legat Innocentego II w Lombardii[6][3]. Był już człowiekiem w podeszłym wieku, kiedy 26 września 1143 został wybrany jako następca Innocentego II, w czasie rozruchów w Rzymie[2][3].
Przyjął imię Celestyn II i w dniu 3 października 1143 otrzymał sakrę biskupią z rąk kardynała-biskupa Ostii Alberyka[2][3]. W czasie krótkiego, półrocznego pontyfikatu nie zdołał opanować sytuacji w Rzymie, gdzie krótko przed śmiercią Innocentego II powstała komuna miejska przeciwna świeckiej władzy papieża, został również zmuszony do uznania króla Sycylii Rogera II[2][3]. Papież cofnął nałożony interdykt na Francję i doszedł do porozumienia z królem Ludwikiem VII[2].
Kardynałowie mianowani przez Celestyna II
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 86. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f g h i John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 238-239. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e f g h Dieter Girgensohn: CELESTINO II, papa. Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 23 (1979). [dostęp 2015-01-10]. (wł.).
- ↑ Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977, s. 239. O tym, że Guido został mianowany kardynałem jeszcze przez Honoriusza II, wiadomo jedynie z Liber Pontificalis.
- ↑ Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964, s. 118.
- ↑ Stefan Weiss, Die Urkunden der päpstlichen Legaten von Leo IX. bis Coelestin III. (1049–1198). Böhlau Verlag 1995, s. 141. Podawana często (np. Kelly, s. 238-239) informacja, że w 1139/40 był legatem we Francji, polega na pomyleniu kardynała Guido di Castello z kardynałem Guido Pisano z SS. Cosma e Damiano; zob. Weiss, op. cit., s. 119, 141; oraz Wilhelm Janssen, Die päpstliche Legaten in Frankreich vom Schisma Anaklets II. bis zum Tode Coelestins III. (1130-1198), Böhlau Verlag 1961, s. 34-35.
Bibliografia
- Luchesius Spätling, Kardinal Guido und seine Legation in Böhmen-Mären, w: Mitteilungen des Instituts für österreichische Geschichtsforschung, Universitäts Wien Institut für Geschichtsforschung und Archivwissenschaft in Wien, 1958, s. 309-310
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
- J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- CASTELLO, Guido di (?-1144). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
- Pope Celestine II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
