Pochodzili z arystokratycznej rodziny z Filadelfii, spokrewnionej z Komnenami. Doszli do władzy po niefortunnym panowaniu Andronika I Komnena. Ich panowanie w Bizancjum charakteryzowało się korupcją, uciskiem fiskalnym i naporem ze strony drugiego państwa bułgarskiego. Konsekwencją kryzysu była obca interwencja w postaci IV krucjaty.
Po upadku Konstantynopola w 1204 Angelosowie utrzymali władzę w Epirze - przybierając nazwisko Angelos Komnen Dukas (Komnenodukasi). Mając ambicje cesarskie rozciągnęli władzę na Tesalonikę. 9 marca 1230 roku Teodor Angelos Dukas Komnen został pokonany przez Bułgarów w bitwie pod Kłokotnicą. Oznaczało to kres ekspansywnej polityki Angelosów na ziemiach greckich. Tesalonika została w 1246 włączona do Cesarstwa Nicei. Członkowie dynastii panowali w Epirze i Tesalii do 1318.
Donald M. Nicol, The Despotate of Epiros, Basil Blackwell 1957.
Donald M. Nicol, The Despotate of Epiros, 1267–1479. A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages, Cambridge University Press 1984, ISBN 0-521-13089-1
Michael Angold, Cesarstwo Bizantyńskie 1025-1204. Historia polityczna, przeł. W. Brodzki, Wrocław 1993.
