Każdy ułamek dziesiętny nieskończony przedstawia liczbę rzeczywistą i odwrotnie, każdą liczbę rzeczywistą można przedstawić w postaci ułamka dziesiętnego nieskończonego.
Rozwinięcie liczby rzeczywistej w ułamek dziesiętny nieskończony jest jednoznaczne, z wyjątkiem sytuacji opisanych poniżej.
Jeżeli w rozwinięciu dziesiętnym liczby poczynając od pewnego miejsca, występuje tylko cyfra 0, to zmniejszając ostatnią niezerową cyfrę rozwinięcia o 1 i zastępując wszystkie następne cyfry 0 cyframi 9, otrzyma się inne przedstawienie liczby w postaci ułamka dziesiętnego nieskończonego.
Podobnie, jeżeli w rozwinięciu dziesiętnym liczby poczynając od pewnego miejsca, występuje wyłącznie cyfra 9, to zwiększając o 1 ostatnią cyfrę rozwinięcia różną od 9 i zastępując wszystkie następne cyfry 9 cyframi 0, otrzyma się inne przestawienie liczby w postaci ułamka dziesiętnego nieskończonego.
Rozwinięcie dziesiętne nazywa się normalnym, jeżeli nieskończenie wiele cyfr jest różnych od 9. Każda liczba rzeczywista ma jedno i tylko jedno rozwinięcie dziesiętne normalne[3].
Algorytm rozwijania liczby w ułamek dziesiętny
Poniższy algorytm pozwala wyznaczyć liczby dla danej liczby rzeczywistej
liczba jest częścią całkowitą liczby |x|, liczby następne spełniają i są kolejnymi cyframi rozwinięcia.
Dla liczby mamy:
itd.
Ułamek dziesiętny skończony
Jeżeli w nieskończonym rozwinięciu dziesiętnym liczby od pewnego miejsca występuje wyłącznie cyfra 0 (patrz: uwaga wyżej), to na ogół zera te się opuszcza, otrzymując rozwinięcie dziesiętne skończone, a ułamek taki nazywa się ułamkiem dziesiętnym skończonym.
Jest to możliwe jedynie wtedy, gdy jest liczbą wymierną przy czym gdzie i są liczbami naturalnymi.
wynika z rozkładu na czynniki pierwsze podstawy systemu liczbowego
Na przykład ułamek dziesiętny o skończonym rozwinięciu w systemie dwójkowym ma dwójkowe rozwinięcie okresowe: Natomiast dzisiętny ułamek w systemie dwójkowym ma skończone rozwinięcie dwójkowe:
Ułamek dziesiętny okresowy
Jeżeli poczynając od pewnego miejsca, ciąg kolejnych cyfr ułamka dziesiętnego nieskończonego jest okresowy, to ułamek nazywa się ułamkiem dziesiętnym nieskończonym okresowym lub krótko ułamkiem okresowym[4]. Obrazowo – ułamek okresowy to taki ułamek, w którym od pewnego miejsca pewien blok cyfr powtarza się kolejno „w nieskończoność”. Na przykład:
13,54545454… – od pierwszego miejsca po przecinku powtarza się blok „54”,
2,907645645645… – od czwartego miejsca po przecinku powtarza się blok „645”.
W Polsce zwykło się obejmować okres nawiasem
13,(54)
2,907(645)
natomiast w anglojęzycznej literaturze używa się nadkreślenia
13.54
2.907645
Ułamek dziesiętny skończony jest szczególnym przypadkiem ułamka dziesiętnego okresowego, gdyż można go uzupełnić nieskończonym ciągiem zer. Na przykład:
2,71 = 2,7100000… – od trzeciego miejsca po przecinku powtarza się blok „0”.
Zachodzi ważne twierdzenie:
Każdy ułamek okresowy (skończony lub nieskończony) przedstawia liczbę wymierną. Na odwrót, każda liczba wymierna ma przedstawienie okresowe – skończone albo nieskończone.
Zatem każdy ułamek, który nie jest okresowy, przedstawia liczbę niewymierną. Na przykład liczba 0,1234567891011121314… (wypisane kolejno cyfry kolejnych liczb naturalnych zapisanych dziesiętnie) jest niewymierna.
Algorytm zamiany ułamka okresowego na zwykły
Dana jest liczba u = 23,61709709709… Oto jak można wyznaczyć odpowiadający jej ułamek zwykły:
oblicz 100u = 2361,709709… – przesuń przecinek do początku okresu
oblicz 100000u = 2361709,709709… – przesuń przecinek do początku okresu w innym miejscu
oblicz 100000u – 100u = 2361709,709709… – 2361,709709… = 2359348 = 99900u – części po przecinku zredukują się wzajemnie
wylicz u = 2359348/99900.
Kolejny przykład: u = 0,031313131…
oblicz 10u = 0,313131… – przesuń przecinek do początku okresu
oblicz 1000u = 31,313131… – przesuń przecinek do początku okresu w innym miejscu
oblicz 1000u – 10u = 31,313131… – 0,313131… = 31 = 990u – części po przecinku zredukują się wzajemnie
wylicz u = 31/990.
Rozwinięcia na ułamki o dowolnej podstawie
Jeżeli jest liczbą naturalną i to każdą dodatnią liczbę rzeczywistą można analogicznie przedstawić za pomocą szeregu liczbowego[5]:
gdzie są liczbami naturalnymi oraz dla
Liczby nazywają się cyframi rozwinięcia danej liczby w systemie o podstawie Potocznie systemy takie określa się przymiotnikami pochodnymi od nazwy liczby na przykład: system dwójkowy albo binarny (o podstawie 2), ósemkowy albo oktalny (o podstawie 8), szesnastkowy albo heksadecymalny (o podstawie 16), dwudziestkowy (o podstawie 20), sześćdziesiątkowy (o podstawie 60) itp.
Rozwinięcie o podstawie g nazywa się normalnym, jeżeli nieskończenie wiele cyfr jest różnych od Każda liczba rzeczywista ma jedno i tylko jedno rozwinięcie normalne o danej podstawie.