Jego ojciec, Olavi, również był piłkarzem i reprezentantem Finlandii; matka Liisa także uprawiała futbol[1]. Jego siostra Sini jest koszykarką[2]. W młodości trenował również hokej[3].
Rozpoczął karierę w Reipasie Lahti, w którym zadebiutował 3 maja 1987 w meczu z Koparit[4]. Po tym, jak w 1990 roku Reipas zajął czwarte miejsce w lidze, Litmanen przeszedł do HJK Helsinki, a Reipas w kolejnym sezonie spadł z ligi, na co wpływ miały problemy finansowe klubu[5]. Następnie grał w Myllykosken Pallo-47, z którego w sierpniu 1992 trafił do Ajaksu Amsterdam, z którym podpisał roczny kontrakt z możliwością przedłużenia[6]. Został piłkarzem roku 1993 w Holandii[7]. W sezonie 1993/1994 został królem strzelców Eredivisie z 26 bramkami[8], w sezonie 1994/1995 wygrał z Ajaksem Ligę Mistrzów, natomiast rok później dotarł z tym klubem do finału tych rozgrywek[9], a sam został królem strzelców tych rozgrywek z 9 golami[10]. Strzelił m.in. bramkę w przegranym po rzutach karnych finale z Juventusem[11]. W czerwcu 1999 podpisał trzyletni kontrakt z FC Barcelona[12]. W styczniu 2001 trafił do Liverpool F.C.[13], w którym zadebiutował 10 stycznia w przegranym 1:2 meczu z Crystal Palace F.C.[14][15][16], a pierwszego gola strzelił miesiąc później w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Sunderlandem[17][14]. W sierpniu 2002 wrócił do Ajaxu[18][19]. W maju 2004 trafił do FC Lahti[20]. W styczniu 2005 przeszedł do Hansy Rostock[21][22]. W lipcu tegoż roku podpisał półroczny kontrakt z Malmö FF[23][24][25][26]. W styczniu 2008 trafił do Fulham[27][28], a w sierpniu 2008 ponownie trafił do FC Lahti[29]. W kwietniu 2011 trafił do HJK Helsinki[30][31].
Jest rekordzistą reprezentacji Finlandii pod względem liczby spotkań. W kadrze rozegrał w latach 1989–2010 137 meczów[a] i strzelił 32 gole[32]. W kadrze zadebiutował 22 października 1989 w meczu z Trynidadem i Tobago[33]. Wcześniej grał również w kadrach młodzieżowych od U-15 do U-21, w których zagrał łącznie 27 razy[34].
10 października 2010 roku w fińskim mieście Lahti w obecności Litmanena dokonano odsłonięcia jego pomnika, który został ustawiony przed halą piłkarską w rodzinnym mieście zawodnika[35][36]. W kwietniu 2012 został ekspertem i komentatorem sportowym Yle[37]. We wrześniu 2012 swoją premierę miał film dokumentalny w reżyserii Miki Kaurismäkiego o Litmanenie, zatytułowany „Kuningas Litmanen”[38][39] (Król Litmanen). We wrześniu 2015 wydał swoją autobiografię zatytułowaną „Litmanen 10”[40]. W tym samym miesiącu został wpisany do galerii sław fińskiej piłki nożnej[41].
Ośmiokrotnie (1990, 1992–1998) był wybierany najlepszym piłkarzem roku w Finlandii przez dziennikarzy, a dziewięciokrotnie (1990, 1992–1998, 2000) przez Suomen Palloliitto[42][43]. Ponadto w 1995 został najlepszym sportowcem roku w kraju[42].
7 sierpnia 2015 w Rzymie poślubił Ly Jürgenson[44][45][46], z którą ma dwóch synów urodzonych w 2005[47] i 2007 roku[48].
