Z zewnątrz najbardziej charakterystycznym elementem jest wznosząca się na 70 m wieża (krzyż na jej szczycie ma 2,6 m wysokości). W neogotyckim portalutondo przedstawiające głowę Chrystusa, powyżej rozeta. Wnętrze trójnawowe, przykryte sklepieniem gwiaździstym w nawie głównej, a sklepieniem krzyżowym w nawach bocznych. Z pierwotnego wystroju pozostały jedynie skrócone empory, chrzcielnica wykonana pomiędzy 1867 a 1869 oraz prospekt organowy z 1912 roku. Witraże w prezbiterium pochodzą z 1959 roku, a ich autorem jest Józef Oźmin. Te znajdujące się w prezbiterium przedstawiają Adorację Dzieciątka Jezus, Zdjęcie z krzyża i Wniebowstąpienie. W prezbiterium rzeźba przedstawiająca Pasję dłuta Lecha Czuba. W lewym ołtarzu bocznym przedstawienie Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, zaś po prawej Miłosierdzia Bożego. Po bokach od ołtarzy obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Tadeusza Judy
Przy kościele znajduje się Głaz Piotra Majchrzaka z inskrypcją: Jeśli ludzie zamilkną, kamienie wołać będą, poświęcony Piotrowi Majchrzakowi, który 11 marca 1982, w wieku 19 lat, został pobity przez ZOMO. Zmarł 18 marca. Przy kościele przed dawną pastorówką (dziś domem parafialnym), zbudowaną w latach 1886–1887, znajduje się odsłonięty w 2000 roku pomnik Jezusa Chrystusa autorstwa Eugeniusza Olechowskiego upamiętniający dwa tysiące lat chrześcijaństwa i 50-lecie parafii.
Obecnie wielu uważa kościół za jedno z najważniejszych dzieł XIX-wiecznego neogotyku w Polsce.
JerzyJ.SobczakJerzyJ., Kościoły Poznania, ZbigniewZ.Szmidt, MichałM.Woźniak (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Debiuty, 2006, ISBN 83-922466-4-0, OCLC832205456. Brak numerów stron w książce
