od 2020-07 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, → usunąć pustosłowie. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Klub został założony w 1877. 11 lat później był jednym z dwunastu zespołów, które założyły Football League. Jest czterokrotnym zdobywcą Pucharu Anglii (po raz pierwszy w 1893, po pokonaniu Evertonu) i trzykrotnym mistrzem kraju (po raz pierwszy w 1954). W 1972 dotarł do finału pierwszej edycji Pucharu UEFA, jednak w dwumeczu nie sprostał Tottenhamowi Hotspur (remis 1:1 i porażka 1:2).
Klub założony został w 1877 jako St. Luke's. Dwa lata później zespół połączył się z miejscową drużyną krykieta oraz futbolu The Wanderers i od tej pory nosił nazwę Wolverhampton Wanderers.
Przez pierwsze lata swojego istnienia klub swoje spotkania rozgrywał na Windmill Field i John Harper's Field. W 1889 przeniósł się na Molineux Stadium, który do dziś pozostaje jego stadionem.
W 1888 klub został jednym z 12 założycieli Football League. W inauguracyjnym sezonie zajął trzecie miejsce. Zespół dotarł jednak do finału Pucharu Anglii, w którym przegrał z Preston North End. Cztery lata później klub ponownie powtórzył to osiągnięcie, jednak tym razem wygrał 1:0 z Evertonem. Po 18 latach gry w najwyższej klasie rozgrywkowej Wolverhampton w 1906 spadł z First Division.
W 1908 i 1921 zespół dotarł do finału Pucharu Anglii, w tym jeden z nich wygrał. Dwa lata później drużyna ponownie spadła z ligi, jednak w następnym sezonie wywalczyła awans do Second Division zajmując pierwsze miejsce w rozgrywkach trzeciej ligi w rejonie północnym. W roku 1932 klub awansował już do First Division. Siedem lat później Wolves zostali wicemistrzami kraju, dotarli także do finału Pucharu Anglii, w którym polegli z Portsmouth.
Po II wojnie światowej, w roku 1954 Wolverhampton został mistrzem Anglii. Osiągnięcie to powtórzył cztery lata później. W tym czasie swoje rozgrywki wygrała także druga, trzecia oraz czwarta drużyna Wolverhamptonu a młodzieżowy zespół zdobył Puchar Anglii. W następnym sezonie klub obronił swój tytuł, zaś rok później przegrał walkę o mistrzostwo kraju z Burnley. Zdobył za to Puchar Anglii.
W 1965 drużyna spadła do Second Division. Dwa lata później zajęła drugie miejsce w lidze i awansowała do najwyższej klasy rozgrywkowej. W sezonie 1971/1972 Wolverhampton dotarł do finału Pucharu UEFA. Przegrał w nim jednak po dwumeczu z Tottenhamem Hotspur. Dwa lata później klub po raz pierwszy zdobył Puchar Ligi pokonując w finale Manchester City. W sezonie 1976/1977 klub występował w drugiej lidze, jednak wygrał rozgrywki i awansował do najwyższej klasy rozgrywkowej.
W 1982 klub ponownie spadł z ligi i ogłoszona została upadłość drużyny. Klub znalazł jednak nowego właściciela i awansował do pierwszej ligi. Po jednym sezonie w niej spędzonym ponownie spadł jednak do Second Division. W 1986 klub występował już w czwartej lidze i ponownie ogłoszono upadłość klubu. Wolverhampton kupił jednak sir Jack Hayward. W sezonie 1994/1995 klub występował już w Division One (drugiej lidze) i przegrał z Boltonem Wanderers play-offy o grę w Premier League. Dwa lata później znów nie awansował przegrywając walkę z Crystal Palace. Przez większą część sezonu 2001/2002Wolves zajmowali drugie miejsce. Pod koniec rozgrywek klub spadł jednak na trzecią lokatę i przegrał półfinał play-offów z Norwich City.
W następnym sezonie Wolverhampton wygrał jednak play-offy i awansował do Premier League. Po jednym roku spędzonym w pierwszej lidze drużyna spadła jednak do Championship. Dwa lata później Mick McCarthy został szkoleniowcem klubu, zaś w następnym sezonie za symboliczne 10 funtów oraz obietnicę zainwestowania 30 milionów funtów, klub kupił Steve Morgan. W sezonie 2008/2009 klub wygrał rozgrywki drugiej ligi i awansował do Premiership. Po trzech sezonach w najwyższej klasie rozgrywkowej w sezonie 2011/12 Wolves zajęli ostatnie, 20. miejsce i spadli do Championship.
Stale Solbakken (2012−2013)
W sezonie 2012/2013 pierwszym szkoleniowcem Wolverhampton został norweski szkoleniowiec Stale Solbakken, przed którym postawiono jako cel powrót do Premier League. Sezon ligowy drużyna rozpoczęła od wyjazdowej porażki z Leeds United. Pierwsze mecze ligowe zespół grał nierówno, przeplatając zwycięstwa porażkami i remisami. W 5. kolejce nastąpiła wygrana z Leicester City i kolejne trzy zwycięstwa, kolejno z Ipswich Town, Peterborough United oraz Sheffield Wednesday.
W pierwszej fazie rozgrywek drużyna znajdowała się w górnej części tabeli. Pod koniec 2012 zespół dopadł kryzys, w listopadzie nie wygrał ani jednego spotkania. Wynikiem tego było miejsce w końcówce tabeli Championship na półmetku sezonu. Wilki odpadły także w początkowej fazie FA Cup po porażce z Luton Town. W efekcie 5 stycznia 2013 klub rozwiązał kontrakt z dotychczasowym trenerem Stale Solbakkenem.
Dean Saunders (2013)
7 stycznia 2013 władze klubu przedstawiły nowego trenera, którym został były menadżer Doncaster RoversDean Saunders. Miał on za zadanie utrzymać klub w drugiej klasie rozgrywkowej w Anglii. Pierwszym meczem nowego szkoleniowca Wilków był domowy mecz na Molineux Stadium z Blackburn Rovers, zakończony remisem 1-1. Następnie drużynie nie wiodło się dobrze, styczeń i luty to okres, w którym piłkarze nie wygrali żadnego meczu. Pierwsza wygrana w drugiej fazie sezonu nastąpiła 4 marca w spotkaniu z Millwall wygranym 2-0.
Marzec był dobrym miesiącem dla Wolverhampton, które wygrało trzy z czterech spotkań ligowych. Końcówka sezonu to jednak porażki zespołu walijskiego szkoleniowca, któremu nie udało się utrzymac drużyny w Championship. Po sezonie Saunders odszedł z klubu, z którym miał podpisany kontrakt do końca sezonu 2012/2013.
Kenny Jackett (2013-)
Po spadku drużyny do trzeciej klasy rozgrywkowej w Anglii trenerem zespołu został walijski szkoleniowiec Kenny Jackett, który po sześciu latach rozstał się z Millwall[2]. W pierwszym sezonie swojej pracy w klubie wrócił do Championship, wygrywając ligę ze 103 punktami na koncie[3]. W sezonie 2014/2015 zespół zajął 7. miejsce zdobywając taką samą liczbę punktów co Ipswich Town, które zagrało w meczach barażowych o awans do Premier League.
21 lipca 2016 klub poinformował o nawiązaniu porozumienia z chińską firmą Fosun International, która odkupiła klub od Steve’a Morgana za 45 mln funtów[4].
Nuno Espirito Santo
31 maja 2017 nowym menedżerem został Nuno Espírito Santo. Został on powołany na to stanowisko, ponieważ właściciele chcieli doświadczonego menedżera, który pomoże w walce o awans do Premier League. Klub dokonał kilku transferów, które były dużym wydatkiem, jak na drużynę drugiej ligi angielskiej. Do zespołu dołączyli: Ruben Neves (rekordowy transfer w historii klubu - 15 mln funtów)[5], Barry Douglas[6], Ryan Bennett[7], José Nuno Rodrigues Xavier, John Ruddy[8], Phil Ofosu-Ayeh, Roderick Miranda, Pedro Goncalves, Boubacar Hanne, Will Norris. W ramach wypożyczenia do drużyny przybyli między innymi gracze, z którymi nowy trener miał okazję pracować, lub też odpowiadał mu ich styl gry, a więc: Willy Boly, Rúben Vinagre, Diogo Jota, Léo Bonatini, oraz Alfred N’Diaye. Z klubu odeszło też kilku kluczowych zawodników w ostatnich latach, którzy walnie przyczyniali się do zwycięstw Wilków, min: David Edwards i Nouha Dicko. 5 sierpnia w inauguracyjnym meczu Wilki pokonały spadkowicza z Premier League – Middlesbrough. W czwartej serii gier doznali pierwszej porażki z Cardiff City. Po zwycięstwie w 12. kolejce nad Aston Villą (2:0) klub objął pozycję lidera w tabeli ligowej. Drużyna dobrze radziła sobie w Pucharze Ligi Angielskiej, ogrywając min Southampton, czy też odpadając dopiero po rzutach karnych z Manchesterem City w czwartej rundzie. Po wspaniałym sezonie, Wilki wywalczyły awans do Premier League.
Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe