Adios edo Adiotz Erreniegako mendilerroaren magalean dago, Iruñerriaren eta Erdialdearen arteko hesi naturala. Herrigunea mendixka baten gainean dago, mendilerroaren hegoaldeko hegalean, 483 metroko altueran. Udalerriaren barruan, Adios herriaz gain, Larrain herri hustua dago. Antzinako herri hori, despopulatu zenean, Adios udalerriaren parte bihurtu zen.
Bertako biztanleak adiostarrak (izarbeibarreraz: adioztarrak) edo, lagunartean, katxuloak dira.
Izena
Adios edo Adiotz toponimoa beste hizkuntza batzuetan ere ezagutzen da, hala nola:
Gainera, toponimoa hainbat modutan agertu da historian zehar:[5]
Adios (1256)
Adioz (1350)
Adioiz (1366)
Adios (1534)
Adios (1802)
Adios (1974)
Adios (2000)
Etimologia
Jimeno Juriok herri honen jatorria azaltzen zuen legenda bat jaso zuen. Kondaira horren arabera, Nabarreriako gerrapean, Nabarreriako burgua eta hiriko burgu frankoak aurrez aurre jarri zituen gerra, Nabarreriari laguntzeko gudaroste gaztelarra sartu zen. Gaztelako soldadu talde handi batek Erreniegako mendilerroaren hegoaldeko magalean ezarri zuen kanpamendua, baina gaztelarrek ezin izan zuten mendilerroa zeharkatu Iruñeko auzietan esku hartzeko, mendilerroaren beste isurialdean frantses armada bat baitzegoen, frankoei laguntzeko sartua. Gaztelarrek, harriturik, presaka alde egin zuten kanpamendutik, "A Dios, A Dios" ("Jainkoari, Jainkoari") esanez. Kanpamendu abandonatuaren tokitik Adios jaioko zen, eta gaztelarren adierazpenetik herriaren izena ihesi zihoazela.
Hala ere, herria gertakari horien aurrekoa da, 1256ko dokumentu batean lehen aldiz aipatzen baita, Adios izenarekin. Adioz -ko saihesbidearen azpian ere aipatu izan da. Filologoek, oro har, uste dute herriaren izena -oz amaitutako Nafarroako toponimoen stokari dagokiola, agur esateko formula ezagunarekin eta etimologia herrikoi zabalarekin duen antzekotasunak -oz amaiera -os bihurtzen lagundu baitu.
Julio Caro Barojak defendatzen zuenez, toponimo horiek -oz atzizkiarekin lotutako izen propio batetik zetozen, eta hori, -iz edo -ez bezalako beste atzizki batzuk bezala, -icus atzizki latindarraren bilakaeratik sortuko ziren. Atzizki horrek iberiar penintsulako latinezko hizkuntzetan erabilitako patronimikoak ere sorraraziko zituen. Nafarroaren kasuan, nahiko ohikoak dira -oz amaitutako Erdi Aroko patronimikoak. Adios herriaren jatorrian legokeen izen propioari dagokionez, hau ezezaguna da, Caro Barojak Adios eta Andiuz toponimoa lotzen zituen, Artaxoan zegoena.
Euskal Herrian, Caro Barojaren ustez, toponimiari aplikatutako -oz, -ez e -iz atzizkiek adierazten zuten antzinatean lekua atzizkiari lotuta agertzen zen pertsonaren jabetzakoa izan zela, eta Erdi Arotik Erromatar Inperioaren garaira igo ahal izan zela haren jatorria.
Armarri kuartelatua: lehen eta hirugarren hondo zuri batez eta aurrean sei puntadun izar gorri batez osatuta dago; bigarren eta laugarren hondo gorri batez eta aurrean gurutze hori batez osatuta dago.
»
Bandera
Nafarroako udalerri gehienetan ez bezala, Adiosek bandera bat du, eta ez dago armarririk. Hiru zerrenda bertikalek osatzen dute, bi muturrak beltzak dira eta erdikoa zuria da, erdian erronbo hori bat duela.
Ibarrak klima mediterraneo kontinentala dauka, ezaugarri moduan negu hotz eta euritsuak, uda lehor eta nahiko sargoriak, euri irregularrak eta iparreko zierzo haizearen nagusigoa dituena. Urteko batez besteko tenperatura 12 eta 13 gradu artekoa, eta prezipitazioak 450 eta 550 mm bitartekoak dira (urteroko egun euritsuak 70 inguru izaten dira).
Adiosen ez dago estazio meteorologikorik. Hala ere, Gares pareko udalerrian, estazio bat dagoen, itsasoaren mailatik 347 metrora, Nafarroako Gobernuak1985ean jarritako estazio meteorologikoa dago.[8]
Eneko Ortitz Eztuñigakoak, bere anaia Loperen testamentua betez, 1256an hiribildu honetako hamaika morroiak Iratxeko monasterioari besterendu zizkion. Monasterioak toki bereko familia-ustiapeneko beste unitate batzuk erosi zituen 1316an. 1444an zeuden 5 petxeroek espezieko prestazioak zor zizkieten Iratxeri, Mendinuetako jaunari eta Iruñeko katedralari. Azken horrek ospitalezainaren duintasunari atxikita zituen errentak, eta 1436an eskuratu zituen, Donostiako San Bartolomeko mojen zenobio gipuzkoarrarekin trukatuta.
Garai modernoko hiribildua izan zen, 1849an oraindik elizaren patronatua bizilagunei zegokien. Data horretan 2040 ostu ziren, eta horietatik 1980 laborantzan zeuden.
Demografia
2023 urteko erroldaren arabera 172 biztanle zituen Adiosek.[10]
1842
1857
1860
1877
1887
1897
1900
1910
1920
1930
1940
1950
1960
1970
1981
1991
2001
2011
2021
473
360
366
351
364
340
325
259
264
276
329
257
236
173
136
114
138
184
167
Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.
Ekonomia
Hiru nekazaritza-kooperatiba sortu ziren Adiosen, historian zehar. Lehenengoa, 1907ko maiatzaren 5ean, Nekazaritza-kooperatiba - Landa-kutxa sortu zen. Ministerioak 1945eko ekainaren 30ean onartu zuen, eta 1960an 44 bazkide zituen. Ondoren San Andres kooperatiba 1963an eta azkenik La Asunción kooperatiba urte berean.
Adiosen nekazaritza-aberastasuna zerealen eta mahastien laborantzan oinarritzen da funtsean, biak lehorrekoak. Udalerri osoan barazkietarako erabiltzen ziren hiru hektarea bakarrik zeuden ureztatuta. Mahastiek nabarmen egin zuten behera filoxeraren ondoren eta, batez ere, 1950etik aurrera, eta badirudi leheneratu egin zirela eta 76 hektarea izatera pasa zirela. Gauza bera gertatzen da 58 hektarea betetzen zituzten lugorriekin.
Politika
Adiosko udaletxea herrigunean dago. Udalbatza udalerriko alkateak eta lau zinegotzik osatzen dute. Egungo alkatea Miguel Ansa Reta da, Adiosko hautesle-elkarteko hautagai gisa aurkeztu zena.
Adiosko Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Miguel Ansa Reta da, Adiosko hautesle-elkartea zerrendakoa. Zinegotziak 4 daude:
Ibar honetan hitz egiten den euskarak bere berezitasunak ditu. Horregatik sailkatzen da izarbeibarrera azpieuskalkian. Euskara batuaren itzalean alfabetatutako hainbat euskaldun baden arren, Orbaibarreko mintzaira zaharrak hiztun gaberik dakite.
↑Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
↑Koldo Zuazo. El euskera y sus dialectos. Alberdania, 2010.