Biokepelbagaian

Biokepelbagaian (juga dikenali sebagai biodiversiti atau kepelbagaian biologi) merupakan kepelbagaian benda hidup di muka bumi sama ada flora atau fauna. Ia merangkumi semua hidupan dalam ekosistem atau seluruh bumi termasuk hidupan laut. Biokepelbagaian selalu digunakan untuk mengukur keadaan sistem biologi yang sihat. Kepelbagaian hidupan di bumi hari ini terdiri daripada berjuta-juta spesies biologi yang tersendiri hasil daripada evolusi 3.5 juta tahun lalu.

Bilangan dan pelbagai jenis tumbuhan, haiwan dan organisma lain yang wujud dikenali sebagai biodiversiti. Ia adalah satu komponen penting dalam alam semula jadi dan ia memastikan kemandirian spesies manusia dengan menyediakan makanan, bahan api, tempat tinggal, ubat-ubatan dan lain-lain sumber kepada manusia. Kekayaan biodiversiti bergantung kepada keadaan iklim dan kawasan di rantau ini. Semua spesis tumbuhan diambil bersama-sama dikenali sebagai flora dan kira-kira 70,000 spesies tumbuhan yang diketahui setakat ini. Semua jenis binatang diambil bersama-sama dikenali sebagai fauna yang termasuk burung, mamalia, ikan, reptilia, serangga, krustasea, moluska, dan lain-lain.

Perubahan persekitaran yang pesat biasanya menyebabkan kepupusan besar-besaran.^[1][2][3] Lebih daripada 99 peratus daripada semua spesies,^[4] berjumlah lebih lima bilion spesies, yang pernah hidup di Bumi dianggarkan pupus.^[5][6] Anggaran bilangan spesies semasa Bumi terdiri 10.000.000-14.000.000,^[7] di mana kira-kira 1.2 juta telah didokumenkan dan lebih 86 peratus masih belum diterangkan.^[8] Baru-baru ini, pada bulan Mei 2016, ahli-ahli sains melaporkan bahawa 1 trilion spesies dianggarkan di Bumi pada masa ini dengan hanya satu per seribu satu peratus diterangkan.^[9] Jumlah pasangan bes DNA berkaitan di Bumi dianggarkan 5.0 x 1037 dan mempunyai berat 50 bilion tan.^[10] Sebagai perbandingan, jumlah jisim biosfera telah dianggarkan sebanyak 4 TTC (trilion tan karbon).^[11]

Usia Bumi berusia kira-kira 4.54 bilion tahun.^[12][13][14] Bukti dipertikaikan awal kehidupan di Bumi bermula sekurang-kurangnya daripada 3.5 bilion tahun yang lalu,^[15][16][17] semasa Era Eoarchean selepas kerak geologi mula mengukuhkan berikut lebur Hadean Eon lebih awal. Terdapat fosil tikar mikrob dijumpai di dalam batu pasir berusia bilion tahun 3.48 ditemui di Australia Barat.^[18][19][20] Bukti fizikal awal lain bahan biogenik adalah grafit dalam berusia bilion tahun 3.7 batu meta-sedimen ditemui di Barat Greenland.^[21] Baru-baru ini, pada tahun 2015, "biotik masih hidup" telah dijumpai dalam batuan berusia bilion tahun 4.1 di Australia Barat.^[22][23] Menurut salah seorang penyelidik, "Jika kehidupan muncul agak cepat di Bumi .. maka ia boleh menjadi biasa di dunia."^[22]

Sejak kehidupan bermula di bumi, lima kepupusan besar-besaran utama dan beberapa kejadian kecil telah membawa kepada titik besar dan secara tiba-tiba dalam biodiversiti. Eon Fanerozoik (yang terakhir 540 juta tahun) menandakan pertumbuhan pesat dalam biodiversiti melalui letupan Kambria — tempoh di mana majoriti multiselular Filum pertama kali muncul.^[24] 400 juta tahun akan datang termasuk berulang, kerugian biodiversiti besar diklasifikasikan sebagai peristiwa kepupusan besar-besaran. Dalam karboniferus, keruntuhan hutan hujan membawa kepada kehilangan besar tumbuhan dan haiwan.^[25] Peristiwa kepupusan Permian-Triassic, 251 juta tahun yang lalu, adalah yang paling teruk; pemulihan vertebrata mengambil masa 30 juta tahun.^[26] Yang baru-baru ini, kejadian kepupusan Cretaceous-Paleogen, berlaku 65 juta tahun lalu dan sering menarik perhatian yang lebih daripada yang lain kerana ia menyebabkan kepupusan dinosaur.^[27]

Tempoh sejak kemunculan manusia telah menunjukkan pengurangan biodiversiti berterusan dan kerugian yang disertakan kepelbagaian genetik. Dinamakan kepupusan Holosen, pengurangan adalah disebabkan terutamanya oleh kesan manusia, kemusnahan terutamanya habitat. Sebaliknya, kesan biodiversiti kesihatan manusia dalam beberapa cara, kedua-dua positif dan negatif.^[28]

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu telah menetapkan 2011-2020 sebagai Dekad Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Kepelbagaian Biologi.

Istilah kepelbagaian biologi telah digunakan terlebih dahulu oleh saintis hidupan liar dan pemuliharaan Raymond F. Dasmann pada tahun 1968 menerusi buku lampiran A Different Kind of Country^[29] menyokong pemuliharaan. Istilah ini digunakan secara meluas hanya selepas lebih daripada satu dekad, apabila pada tahun 1980-an ia datang ke dalam penggunaan biasa dalam bidang sains dan dasar alam sekitar. Thomas Lovejoy, dalam kata pengantar kepada buku Conservation Biology (Biologi Pemuliharaan),^[30] memperkenalkan istilah itu kepada masyarakat saintifik. Sehingga itu istilah "kepelbagaian semula jadi" ialah perkara biasa, yang diperkenalkan oleh The Science Division of The Nature Conservancy dalam kajian penting pada 1975, The Preservation of Natural Diversity (Pemeliharaan Kepelbagaian Asli). Dengan program sains awal tahun 1980-an TNC dan ketuanya, Robert E. Jenkins,^[31] Lovejoy dan lain-lain ahli sains pemuliharaan terkemuka pada ketika itu di Amerika menyokong penggunaan istilah "kepelbagaian biologi".

Istilah bentuk biodiversiti menguncup mungkin telah dicipta oleh W.G. Rosen pada tahun 1985 semasa merancang Forum Negara Kepelbagaian Biologi 1986 dianjurkan oleh Majlis Penyelidikan Kebangsaan (NRC). Ia pertama kali muncul dalam penerbitan pada tahun 1988 apabila ahli sosiobiologi E. O. Wilson menggunakannya sebagai tajuk prosiding ^[32] forum itu.^[33]

Sejak tempoh ini istilah telah mencapai penggunaan yang meluas di kalangan ahli-ahli biologi, alam sekitar, pemimpin politik dan rakyat yang prihatin.

Satu istilah yang sama di Amerika Syarikat adalah "warisan semula jadi." Ia pra-tarikh yang lain dan lebih diterima oleh penonton yang lebih luas berminat untuk pemuliharaan. Lebih luas daripada biodiversiti, ia termasuk geologi dan bentuk bumi.

"Biodiversiti" adalah yang paling biasa digunakan untuk menggantikan terma yang ditakrifkan dengan lebih jelas dan lama ditubuhkan, kepelbagaian spesies dan spesies kekayaan. Ahli biologi yang paling sering menentukan biodiversiti sebagai 'keseluruhan gen, spesies dan ekosistem kawasan ". Kelebihan takrif ini adalah bahawa ia seolah-olah menggambarkan kebanyakan keadaan dan membentangkan pandangan yang bersatu daripada jenis tradisional pelbagai biologi dikenal pasti sebelum ini:

• Kepelbagaian taksonomi (biasanya diukur pada tahap kepelbagaian spesies)
• Kepelbagaian ekologi sering dilihat dari perspektif kepelbagaian ekosistem
• Kepelbagaian morfologi yang berpunca daripada kepelbagaian genetik
• Kepelbagaian fungsi yang adalah ukuran bilangan spesies fungsi berbeza dalam populasi (mekanisme contohnya berbeza memberi makan, motilitas berbeza, pemangsa vs pemangsa, dan lain-lain)

Pada tahun 2003 Profesor Anthony Campbell di Cardiff University, UK dan Pusat Darwin, Pembrokeshire, menakrifkan tahap yang keempat: Kepelbagaian Molekul.

Ini membina pelbagai peringkat selaras dengan Datman dan Lovejoy. Definisi yang jelas selaras dengan tafsiran ini pertama kali diberikan dalam kertas oleh Bruce A. Wilcox ditugaskan oleh Kesatuan Antarabangsa bagi Pemuliharaan Alam dan Sumber Asli (IUCN) bagi Sidang Taman Negara Dunia 2014. Definisi Wilcox adalah "Kepelbagaian biologi adalah pelbagai bentuk kehidupan ... di semua peringkat sistem biologi (iaitu, molekul, organimistik, penduduk, spesies dan ekosistem) ...". Sidang Kemuncak Bumi Bangsa-Bangsa Bersatu 1992 menakrifkan "kepelbagaian biologi" sebagai "kepelbagaian antara organisma hidup daripada semua sumber, termasuk, 'antara lain', daratan, marin dan ekosistem akuatik yang lain dan kompleks ekologi yang mereka adalah sebahagian: ini termasuklah kepelbagaian dalam spesies, antara spesies dan ekosistem ". Definisi ini digunakan dalam Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Kepelbagaian Biologi.

Satu definisi buku teks adalah "perubahan kehidupan di semua peringkat organisasi biologi".

Secara genetik biodiversiti boleh ditakrifkan sebagai kepelbagaian alel, gen dan organisma. Mereka mengkaji proses seperti mutasi dan gen pemindahan yang mendorong evolusi.

Mengukur kepelbagaian pada satu tahap dalam kumpulan organisma mungkin tidak tepat sesuai dengan kepelbagaian pada tahap yang lain. Walau bagaimanapun, tetrapod (vertebrata daratan) taksonomi dan kepelbagaian ekologi menunjukkan kaitan yang sangat rapat.

Biodiversiti tidak tersebar sama rata, sebaliknya ia amat berbeza di seluruh dunia dan juga di dalam wilayah. Antara faktor-faktor lain, kepelbagaian semua hidupan (biota) bergantung kepada suhu, hujan, ketinggian, tanah, geografi dan kehadiran spesies lain. Kajian taburan organisma, spesies dan ekosistem, ialah sains biogeografi.

Kepelbagaian konsisten berukuran lebih tinggi di kawasan tropika dan di kawasan-kawasan setempat lain seperti Wilayah Flora Cape dan lebih rendah di kawasan-kawasan kutub amnya. hutan hujan yang terpaksa iklim basah untuk jangka masa yang panjang, seperti Taman Negara Yasuni di Ecuador, mempunyai biodiversiti terutamanya tinggi.

Biodiversiti daratan dikatakan sehingga 25 kali lebih besar daripada kepelbagaian biologi laut. Satu kaedah baru ditemui meletakkan jumlah bilangan spesies di dunia pada 8.7 juta, yang mana 2.1 juta dianggarkan untuk hidup di lautan. Walau bagaimanapun, anggaran ini seolah-olah di bawah mewakili kepelbagaian mikroorganisma.

Secara umumnya, terdapat peningkatan dalam biodiversiti dari kutub ke kawasan tropika. Oleh itu lokaliti di latitud yang lebih rendah mempunyai lebih banyak spesies daripada lokaliti di latitud yang lebih tinggi. Ini sering dirujuk sebagai kecerunan latitud dalam kepelbagaian spesies. Beberapa mekanisme ekologi boleh menyumbang kepada kecerunan, tetapi faktor utama di sebalik banyak daripada mereka adalah suhu min yang lebih besar di khatulistiwa berbanding dengan kutub.

Walaupun penurunan biodiversiti daratan dari khatulistiwa ke kutub, beberapa kajian mendakwa bahawa ciri ini tidak disahkan dalam ekosistem akuatik, terutamanya dalam ekosistem marin. Pengagihan latitud parasit tidak muncul untuk mengikuti peraturan ini.

Kawasan utama biodiversiti merupakan kawasan dengan tahap yang tinggi spesies endemik yang berada di bawah ancaman dari manusia. Istilah kawasan utama telah diperkenalkan pada tahun 1988 oleh Norman Myers. Walaupun kawasan panas tersebar di seluruh dunia, majoriti adalah kawasan hutan dan paling terletak di kawasan tropika.

Perhutanan Atlantik Brazil dianggap sebagai salah satu kawasan utama, yang mengandungi kira-kira 20,000 spesies tumbuhan, 1,350 vertebrata dan berjuta-juta serangga, kira-kira separuh daripada yang berlaku di tempat lain. Pulau Madagascar dan India juga amat ketara. Colombia dicirikan oleh kepelbagaian biologi yang tinggi, dengan kadar tertinggi spesies oleh unit kawasan di seluruh dunia dan ia mempunyai bilangan endemik terbesar (spesies yang tidak terdapat secara semulajadi di mana sahaja) mana-mana negara. Kira-kira 10% daripada spesies Bumi boleh didapati di Colombia, termasuk lebih daripada 1,900 spesies burung, lebih daripada di Eropah dan Amerika Utara digabungkan, Colombia mempunyai 10% daripada spesies mamalia di dunia, 14% daripada spesies amfibia dan 18% daripada spesies burung di dunia. Hutan daun luruh kering dan hutan hujan Madagascar tanah rendah mempunyai nisbah yang tinggi endemisme. Sejak pulau yang dipisahkan dari tanah besar Afrika 66 juta tahun yang lalu, banyak spesies dan ekosistem telah berkembang secara bebas. 17,000 pulau Indonesia meliputi 735.355 batu persegi (1.904.560 km2) dan mengandungi 10% daripada pokok-pokok bunga di dunia, 12% daripada mamalia dan 17% daripada reptilia, amfibia dan burung - bersama-sama dengan hampir 240 juta orang. Banyak kawasan-kawasan biodiversiti tinggi dan/atau endemisme timbul daripada habitat khusus yang memerlukan penyesuaian yang luar biasa, sebagai contoh, persekitaran alpin di gunung yang tinggi, atau tanah berlumpur gambut Eropah Utara.

Tepat mengukur perbezaan dalam kepelbagaian biologi boleh menjadi sukar. Pemilihan berat sebelah di kalangan penyelidik boleh menyumbang kepada berat sebelah penyelidikan empirikal untuk anggaran moden biodiversiti. Pada tahun 1768, Rev. Gilbert White ringkas diperhatikan Selborne beliau, Hampshire "semua sifat begitu penuh, bahawa daerah yang menghasilkan pelbagai yang paling yang paling diperiksa."

Biodiversiti adalah hasil daripada 3.5 bilion tahun evolusi. Asal-usul kehidupan tidak pasti diasaskan oleh sains, namun beberapa bukti menunjukkan bahawa kehidupan mungkin telah mantap hanya beberapa ratus juta tahun selepas pembentukan Bumi. Sehingga kira-kira 600 juta tahun yang lalu, semua kehidupan terdiri daripada arkea, bakteria, protozoa dan sama organisma unisel.

Sejarah biodiversiti semasa Fanerozoik (yang terakhir 540 juta tahun), bermula dengan pertumbuhan yang pesat dalam letupan Kambria - tempoh di mana hampir setiap filum organisma multicellular pertama kali muncul. Lebih 400 juta tahun yang akan datang, kepelbagaian invertebrat menunjukkan trend keseluruhan sedikit dan kepelbagaian vertebrata menunjukkan satu trend eksponen keseluruhan. Ini peningkatan dramatik dalam kepelbagaian ditandai dengan berkala, kerugian besar kepelbagaian diklasifikasikan sebagai peristiwa kepupusan besar-besaran. Kerugian yang ketara berlaku apabila hutan hujan runtuh di dalam Karboniferus. Yang paling teruk adalah peristiwa kepupusan Permian-Triassic, 251 juta tahun dahulu. Vertebrata mengambil masa 30 juta tahun untuk pulih daripada peristiwa ini.

Rekod fosil menunjukkan bahawa beberapa juta tahun lepas dipaparkan biodiversiti yang paling besar dalam sejarah. Walau bagaimanapun, tidak semua ahli-ahli sains menyokong pandangan ini, kerana terdapat ketidakpastian tentang bagaimana kuat rekod fosil adalah berat sebelah oleh ketersediaan yang lebih besar dan pemeliharaan bahagian geologi baru-baru ini. Sesetengah saintis percaya bahawa diperbetulkan untuk artifak persampelan, biodiversiti moden mungkin tidak banyak berbeza daripada biodiversiti 300 juta tahun yang lalu., Sedangkan yang lain mempertimbangkan rekod fosil munasabah mencerminkan kepelbagaian kehidupan. Anggaran global kepelbagaian spesies makroskopik ini berbeza-beza dari 2.000.000 hingga 100,000,000, dengan anggaran terbaik di tempat berhampiran 9 juta, yang sebahagian besar artropod. Kepelbagaian muncul untuk meningkatkan secara berterusan jika tiada pilihan semula jadi.

Kewujudan "keupayaan membawa global", mengehadkan jumlah hidup yang boleh hidup pada satu masa, dibahaskan, begitu juga dengan persoalan sama ada batasan itu juga akan mengehadkan bilangan spesies. Walaupun rekod kehidupan di laut menunjukkan corak logistik pertumbuhan, hidup di atas tanah (serangga, tumbuhan dan tetrapod) menunjukkan kenaikan eksponen dalam kepelbagaian. Sebagai salah satu pengarang menyatakan, "tetrapod belum menyerang 64 peratus daripada mod berpotensi didiami dan ia boleh menjadi bahawa tanpa pengaruh manusia kepelbagaian ekologi dan taksonomi tetrapod akan terus meningkat dalam fesyen eksponen sehingga kebanyakan atau semua ekoruang yang ada adalah diisi."

Sebaliknya, perubahan melalui Fanerozoik mengaitkan lebih baik dengan model hiperbolik (digunakan secara meluas di kalangan penduduk biologi, demografi dan makrososiologi, serta biodiversiti fosil) daripada dengan model eksponen dan logistik. Model kedua membayangkan bahawa perubahan dalam kepelbagaian adalah berpandukan maklum balas tertib pertama positif (lebih nenek moyang, lebih keturunan) dan / atau maklum balas negatif yang timbul daripada had sumber. model hiperbola membayangkan maklum balas positif tertib kedua. Corak hiperbolik pertumbuhan penduduk dunia timbul daripada maklum balas positif kedua untuk antara saiz penduduk dan kadar pertumbuhan teknologi. Watak hiperbola pertumbuhan biodiversiti boleh sama kira dengan maklum balas antara kepelbagaian dan struktur masyarakat kerumitan. Kesamaan antara keluk biodiversiti dan populasi manusia mungkin berasal dari fakta bahawa kedua-duanya berasal dari gangguan trend hiperbola dengan dinamik kitaran dan stokastik.

Kebanyakan ahli-ahli biologi bersetuju bahawa walau bagaimanapun tempoh sejak kemunculan manusia adalah sebahagian daripada kepupusan besar-besaran baru, menamakan peristiwa kepupusan Holosen, disebabkan terutamanya oleh kesan manusia menghadapi terhadap alam sekitar. Ia telah berhujah bahawa kadar sekarang kepupusan adalah mencukupi untuk menghapuskan kebanyakan spesies di Bumi planet ini dalam masa 100 tahun.

Spesies baru kerap ditemui (secara purata antara 5-10,000 spesies baru setiap tahun, sebahagian besar daripada mereka serangga) dan banyak, walaupun ditemui, belum diklasifikasikan (anggaran adalah bahawa hampir 90% daripada semua artropod belum sulit). Kebanyakan kepelbagaian daratan didapati di kawasan hutan tropika dan secara umum, tanah mempunyai lebih banyak spesies daripada lautan; beberapa 8.7 juta spesies boleh wujud di Bumi, di mana kira 2.1 juta hidup di lautan.

"Perkhidmatan Ekosistem adalah kesesuaian manfaat yang ekosistem menyediakan kepada manusia."

Perkhidmatan ini datang dalam tiga perisa:

• Perkhidmatan Peruntukan yang melibatkan pengeluaran sumber-sumber yang boleh diperbaharui (mis .: makanan, kayu, air tawar)
• Perkhidmatan yang adalah mereka yang mengurangkan perubahan alam sekitar Mengawal (mis .: peraturan iklim, perosak / kawalan penyakit)
• Perkhidmatan Kebudayaan mewakili nilai manusia dan keseronokan (mis .: estetika landskap, warisan budaya, rekreasi luar dan kepentingan rohani)

Terdapat banyak dakwaan tentang kesan biodiversiti di ini perkhidmatan ekosistem, terutamanya peruntukan dan perkhidmatan yang mengawal selia. Selepas satu kajian menyeluruh melalui sastera rakan-semula untuk menilai 36 tuntutan yang berbeza tentang kesan biodiversiti di perkhidmatan ekosistem, 14 tuntutan telah disahkan, 6 menunjukkan sokongan campuran atau tidak disokong, 3 adalah tidak betul dan 13 tidak mempunyai bukti yang cukup untuk membuat kesimpulan muktamad.

• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan meningkatkan hasil makanan (sintesis 271 kajian eksperimen).
• Kepelbagaian genetik Besar tumbuhan (mis .: kepelbagaian dalam spesies tunggal) meningkatkan hasil tanaman keseluruhan (sintesis 575 kajian eksperimen). Walaupun lain kajian semula 100 kajian eksperimen melaporkan bukti campuran.
• Kepelbagaian spesies Besar pokok meningkatkan pengeluaran kayu keseluruhan (Sintesis 53 kajian eksperimen). Walau bagaimanapun, terdapat data tidak cukup untuk membuat kesimpulan tentang kesan sifat pokok kepelbagaian pengeluaran kayu

• Kepelbagaian spesies Besar ikan meningkatkan kestabilan perikanan menghasilkan (Sintesis 8 kajian pengamatan)
• Kepelbagaian spesies Besar musuh perosak semula jadi mengurangkan populasi perosak herbivor (Data dari dua Kajian semula yang berasingan; Sintesis 266 kajian eksperimen dan pemerhatian; Sintesis 18 kajian pengamatan Walaupun lain kajian semula 38 kajian eksperimen mendapat sokongan bercampur bagi tuntutan ini, menunjukkan bahawa dalam. kes di mana intraguild bersama pemangsa berlaku, spesies pemangsa tunggal adalah lebih berkesan
• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan berkurangan penyakit kelaziman pada tumbuh-tumbuhan (Sintesis 107 kajian eksperimen)
• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan meningkatkan ketahanan kepada serangan tumbuhan (Data dari dua Kajian semula yang berasingan; Sintesis 105 kajian eksperimen; Sintesis 15 kajian eksperimen)
• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan meningkatkan penyerapan karbon, tetapi ambil perhatian bahawa penemuan ini hanya berkaitan dengan pengambilan sebenar karbon dioksida dan tidak penyimpanan jangka panjang, lihat di bawah; Sintesis 479 kajian eksperimen)
• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan meningkatkan nutrien tanah remineralization (Sintesis 103 kajian eksperimen
• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan meningkatkan bahan organik tanah (Sintesis 85 kajian eksperimen)

• Tiada setakat ini

• Kepelbagaian spesies Besar tumbuhan boleh atau tidak boleh mengurangkan populasi perosak herbivor. Data dari dua tinjauan berasingan menunjukkan bahawa kepelbagaian mengurangkan populasi perosak (Sintesis 40 kajian pengamatan; Sintesis 100 kajian eksperimen). Satu kajian semula menemui bukti campuran (Sintesis 287 kajian eksperimen), manakala seorang lagi mendapati keterangan-keterangan (Sintesis 100 kajian eksperimen)
• Kepelbagaian spesies Besar haiwan mungkin atau tidak mungkin mengurangkan kelaziman penyakit kepada orang-orang haiwan (Sintesis 45 kajian eksperimen dan pemerhatian), walaupun satu kajian 2013 menawarkan lebih banyak sokongan yang menunjukkan biodiversiti yang boleh sebenarnya meningkatkan ketahanan melawan penyakit dalam komuniti haiwan, sekurang-kurangnya dalam amfibia kolam katak. Banyak lagi kajian mesti disiarkan dalam menyokong kepelbagaian untuk mempengaruhi baki bukti akan apa-apa yang kita boleh membuat peraturan umum mengenai perkhidmatan ini.
• Spesies yang lebih besar dan sifat kepelbagaian tumbuh-tumbuhan boleh atau tidak boleh meningkatkan penyimpanan karbon jangka panjang (Sintesis 33 kajian pengamatan)
• Pendebunga kepelbagaian besar mungkin atau mungkin tidak meningkatkan pendebungaan (Sintesis 7 kajian pengamatan), tetapi sebuah penerbitan dari Mac 2013 menunjukkan bahawa peningkatan pendebunga kepelbagaian asli meningkatkan debunga pemendapan (walaupun tidak semestinya buah ditetapkan sebagai penulis akan mempunyai anda percaya, untuk maklumat meneroka mereka bahan tambahan yang panjang).

• Spesies kepelbagaian tumbuhan mengurangkan pengeluaran utama (Sintesis 7 kajian eksperimen)

• Kepelbagaian genetik dan spesies yang lebih besar daripada beberapa organisma mengurangkan pembersihan air tawar (Sintesis 8 kajian eksperimen, walaupun satu percubaan oleh penulis untuk mengkaji kesan kepelbagaian Detritivor kepada pembersihan air tawar tidak berjaya kerana kekurangan bukti yang ada (hanya 1 kajian pemerhatian telah dijumpai

• Kesan kepelbagaian spesies tumbuhan di hasil bahan api bio (Dalam kajian literatur, penyelidik hanya terdapat 3 kajian)
• Kesan kepelbagaian spesies ikan di hasil perikanan (Dalam kajian literatur, penyelidik hanya terdapat 4 kajian percubaan dan 1 kajian pemerhatian)

• Kesan kepelbagaian spesies kepada kestabilan hasil bahan api bio (Dalam satu kajian kesusasteraan, para penyiasat tidak menemui sebarang kajian)
• Kesan kepelbagaian spesies tumbuhan terhadap kestabilan hasil makanan (Dalam kajian kesusasteraan, penyelidik hanya terdapat 2 kajian)
• Kesan kepelbagaian spesies tumbuhan terhadap kestabilan hasil tanaman (Dalam kajian kesusasteraan, penyelidik hanya terdapat 1 kajian)
• Kesan kepelbagaian genetik tumbuhan terhadap kestabilan hasil tanaman (Dalam kajian kesusasteraan, penyelidik hanya terdapat 2 kajian)
• Kesan kepelbagaian kepada kestabilan pengeluaran kayu (Dalam tinjauan kesusasteraan, para penyiasat tidak dapat mencari mana-mana kajian)
• Kesan kepelbagaian spesies pelbagai taksa pada kawalan hakisan (Dalam satu kajian kesusasteraan, para penyiasat tidak dapat mencari mana-mana kajian - namun mereka tidak mendapati kajian mengenai kesan kepelbagaian spesies dan akar biomassa)
• Kesan kepelbagaian pada peraturan banjir (Dalam satu kajian kesusasteraan, para penyiasat tidak dapat mencari mana-mana kajian)
• Kesan spesies dan sifat kepelbagaian tumbuh-tumbuhan di kelembapan tanah (Dalam kajian kesusasteraan, penyelidik hanya terdapat 2 kajian)

Sumber-sumber lain telah melaporkan keputusan yang agak bercanggah dan pada tahun 1997 Robert Costanza dan rakan-rakan melaporkan nilai global yang dianggarkan perkhidmatan ekosistem (tidak ditangkap dalam pasaran tradisional) pada purata sebanyak $ 33 trilion setahun.

Sejak zaman Batu, kehilangan spesies telah dipercepatkan atas kadar basal purata, didorong oleh aktiviti manusia. Anggaran spesies kerugian adalah pada kadar yang 100-10,000 kali lebih cepat seperti biasa dalam rekod fosil. Biodiversiti juga mampu banyak manfaat bukan bahan termasuk nilai-nilai rohani dan estetik, sistem pengetahuan dan pendidikan.

Kepelbagaian pertanian boleh dibahagikan kepada dua kategori: kepelbagaian intraspesies, yang merangkumi pelbagai genetik dalam satu spesies tunggal, seperti kentang (Solanum tuberosum) yang terdiri daripada pelbagai bentuk dan jenis yang berbeza (contohnya: di Amerika Syarikat kita mungkin membandingkan kentang russet dengan kentang baru atau kentang ungu, semua berbeza, tetapi sebahagian daripada spesies yang sama, S. tuberosum).

Kategori lain kepelbagaian pertanian dipanggil kepelbagaian interspecific dan merujuk kepada bilangan dan jenis spesies yang berbeza. Berfikir tentang kepelbagaian ini kita mungkin dapat perhatikan bahawa ramai petani sayur-sayuran kecil berkembang banyak tanaman yang berbeza seperti kentang dan juga lobak merah, lada, salad dan lain-lain.

Kepelbagaian pertanian juga boleh dibahagikan dengan sama ada ia 'dirancang' kepelbagaian atau 'dikaitkan' kepelbagaian. Ini adalah klasifikasi fungsi yang kita mengenakan dan tidak ciri-ciri intrinsik hidup atau kepelbagaian. kepelbagaian yang dirancang termasuk tanaman yang petani telah menggalakkan, ditanam atau Braille (contoh: tanaman, penutup, simbion dan ternakan, antara lain), yang boleh berbeza dengan kepelbagaian berkaitan yang tiba antara tanaman, tidak diundang (contoh: herbivor, spesies rumpai dan patogen, antara lain).

Kawalan biodiversiti bersekutu adalah salah satu cabaran pertanian yang besar yang dihadapi petani. Di ladang monokultur, pendekatan yang biasanya untuk membasmi kepelbagaian berkaitan menggunakan racun perosak biologi pemusnah, alat jentera dan teknik kejuruteraan transgenik, kemudian berputar tanaman. Walaupun sesetengah petani polikultur menggunakan teknik yang sama, mereka juga menggunakan strategi pengurusan perosak bersepadu serta strategi yang lebih intensif buruh, tetapi secara umumnya kurang bergantung kepada modal, bioteknologi dan tenaga.

Tanaman kepelbagaian antar adalah, sebahagiannya, bertanggungjawab menawarkan pelbagai dalam apa yang kita makan. kepelbagaian intraspesies, pelbagai alel dalam satu spesies tunggal, juga memberikan kita pilihan dalam diet kita. Jika tanaman yang gagal dalam monokultur, kita bergantung kepada kepelbagaian pertanian untuk menanam semula tanah itu dengan sesuatu yang baru. Jika tanaman gandum dimusnahkan oleh perosak yang kami boleh menanam pelbagai hardier gandum tahun depan, bergantung kepada kepelbagaian intraspesies. Kami boleh melepaskan pengeluaran gandum di kawasan itu dan menanam spesies yang berbeza sama sekali, bergantung kepada kepelbagaian antar. Walaupun masyarakat pertanian yang terutamanya tumbuh monokultur, bergantung kepada biodiversiti pada satu ketika.

• Hawar kentang Ireland 1846 merupakan faktor utama dalam kematian satu juta orang dan penghijrahan kira-kira dua juta. Ia adalah hasil daripada penanaman hanya dua jenis kentang, kedua terdedah kepada hawar itu, infestans Phytophthora, yang tiba pada tahun 1845
• Apabila nasi berumput aksi virus melanda sawah padi dari Indonesia ke India pada tahun 1970, 6273 jenis telah diuji untuk ketahanan. Hanya seorang tahan, pelbagai India dan diketahui oleh sains hanya sejak 1966. Pelbagai ini dibentuk hibrid dengan jenis yang lain dan kini ditanam secara meluas.
• Karat kopi menyerang ladang kopi di Sri Lanka, Brazil dan Amerika Tengah pada tahun 1970. Pelbagai tahan ditemui di Ethiopia. Penyakit-penyakit yang diri mereka bentuk biodiversiti.

Monokultur merupakan faktor yang menyumbang kepada beberapa bencana pertanian, termasuk industri wain Eropah runtuh pada abad ke-19 dan wabak daun jagung hawar selatan AS tahun 1970.

Walaupun kira-kira 80 peratus daripada bekalan makanan manusia berasal daripada hanya 20 jenis tumbuh-tumbuhan, manusia menggunakan sekurang-kurangnya 40,000 spesies. Ramai orang bergantung kepada spesies ini untuk makanan, tempat tinggal dan pakaian. biodiversiti yang masih hidup Bumi menyediakan sumber untuk meningkatkan pelbagai makanan dan produk-produk lain yang sesuai untuk kegunaan manusia, walaupun kadar kepupusan ini mengecut pasaran tersebut.

Perkaitan biodiversiti untuk kesihatan manusia menjadi isu politik antarabangsa, sebagai bukti saintifik yang dibangunkan berasaskan implikasi kesihatan global kehilangan biodiversiti. Isu ini berkait rapat dengan isu perubahan iklim, kerana banyak risiko kesihatan dijangka perubahan iklim yang berkaitan dengan perubahan dalam biodiversiti (contohnya perubahan dalam populasi dan taburan vektor penyakit, kekurangan air bersih, kesan ke atas biodiversiti pertanian dan makanan sumber dan lain-lain) Ini kerana spesies yang paling mungkin hilang adalah mereka yang penampan terhadap jangkitan penyakit berjangkit, manakala spesies yang masih hidup cenderung untuk menjadi orang-orang yang meningkatkan penghantaran penyakit, seperti dari Virus Nil Barat, penyakit Lyme dan Hantavirus, menurut satu kajian yang dilakukan oleh Felicia Keesing, ahli ekologi di Bard College dan Drew Harvell, pengarah bersekutu bagi Alam Sekitar Pusat Atkinson untuk Masa Depan Lestari (ACSF) di Universiti Cornell.

Permintaan yang semakin meningkat dan kekurangan air yang boleh diminum di planet ini membentangkan cabaran tambahan kepada masa depan kesihatan manusia. Sebahagiannya, masalah itu terletak pada kejayaan pembekal air untuk meningkatkan bekalan dan kegagalan kumpulan mempromosikan pemuliharaan sumber air. Manakala agihan kenaikan air bersih, di beberapa tempat di dunia ia masih tidak sama rata. Menurut Lembaran Data Penduduk Dunia 2008, hanya 62% daripada negara-negara kurang boleh mengakses air bersih.

Antara isu-isu kesihatan yang dipengaruhi oleh biodiversiti termasuk kesihatan pemakanan dan keselamatan pemakanan, penyakit berjangkit, sains perubatan dan sumber perubatan, sosial dan kesihatan psikologi. Biodiversiti juga dikenali mempunyai peranan yang penting dalam mengurangkan risiko bencana dan usaha pasca bencana bantuan dan pemulihan.

Biodiversiti menyediakan sokongan kritikal bagi penemuan ubat-ubatan dan ketersediaan sumber perubatan. Sebahagian besar ubat-ubatan yang diperolehi, secara langsung atau tidak langsung, daripada sumber-sumber biologi: sekurang-kurangnya 50% daripada sebatian farmaseutikal di pasaran Amerika Syarikat yang berasal dari tumbuh-tumbuhan, haiwan dan mikroorganisma, manakala kira-kira 80% daripada penduduk dunia bergantung kepada ubat-ubatan dari alam semula jadi (digunakan dalam amalan perubatan sama ada moden atau tradisional) untuk penjagaan kesihatan utama. Hanya sebahagian kecil daripada spesies liar telah disiasat kerana potensi perubatan. Biodiversiti adalah kritikal kepada kemajuan di bidang bionik. Bukti daripada analisis pasaran dan sains biodiversiti menunjukkan bahawa penurunan dalam pengeluaran daripada sektor farmaseutikal sejak pertengahan 1980-an boleh dikaitkan dengan perpindahan dari penerokaan produk semula jadi ( "bioprospek") memihak kepada genomik dan kimia sintetik, sesungguhnya mendakwa tentang nilai farmaseutikal belum ditemui mungkin tidak memberikan cukup insentif untuk syarikat-syarikat di pasaran bebas untuk mencari mereka kerana kos yang tinggi untuk pembangunan; Sementara itu, produk semula jadi mempunyai sejarah yang panjang dalam menyokong inovasi ekonomi dan kesihatan yang ketara. ekosistem marin adalah penting, walaupun bioprospek tidak sesuai boleh meningkatkan kehilangan biodiversiti, serta melanggar undang-undang masyarakat dan negeri dari mana sumber-sumber yang diambil.

Banyak bahan industri berasal secara langsung daripada sumber biologi. Ini termasuk bahan binaan, gentian, pewarna, getah dan minyak. Biodiversiti juga penting untuk keselamatan sumber seperti air, kayu, kertas, serat dan makanan. Akibatnya, kehilangan biodiversiti adalah faktor risiko yang ketara dalam pembangunan perniagaan dan mengancam kestabilan ekonomi jangka panjang.

Biodiversiti memperkaya aktiviti riadah seperti mendaki, aktiviti memerhati burung atau kajian sejarah semulajadi. Biodiversiti memberi inspirasi kepada pemuzik, pelukis, pengukir, penulis dan artis lain. Ramai yang melihat diri mereka sebagai sebahagian daripada alam semula jadi yang memerlukan mereka untuk menghormati organisma hidup yang lain.

Aktiviti yang popular seperti berkebun, pembelaan ikan dan spesimen mengumpul sangat bergantung kepada biodiversiti. Bilangan spesies yang terlibat dalam kegiatan itu adalah demi berpuluh-puluh ribu, walaupun majoriti tidak masuk dagang.

Hubungan antara kawasan asal semula jadi haiwan-haiwan yang sering eksotik dan tumbuh-tumbuhan dan komersil pengumpul, pembekal, penternak, pendakwah dan mereka yang menggalakkan persefahaman dan kesenangan mereka adalah kompleks dan kurang difahami. Orang ramai bertindak balas dengan baik untuk pendedahan kepada organisma jarang dan luar biasa, mencerminkan nilai yang wujud mereka.

Secara falsafahnya, ia boleh dikatakan bahawa biodiversiti mempunyai nilai estetik dan rohani intrinsik kepada manusia di dalam dan dengan sendirinya. idea ini boleh digunakan sebagai pengimbang kepada tanggapan bahawa hutan tropika dan alam ekologi lain hanya sesuai untuk pemuliharaan kerana perkhidmatan yang mereka berikan.

Biodiversiti menyokong banyak perkhidmatan ekosistem:

"Kini terdapat bukti tidak berbelah bagi bahawa kehilangan biodiversiti mengurangkan kecekapan di mana komuniti ekologi menangkap sumber biologi penting, menghasilkan biomass, mengurai dan mengitar semula nutrien biologi penting ... Terdapat bukti bahawa biodiversiti meningkatkan kestabilan fungsi ekosistem melalui masa ... masyarakat yang pelbagai adalah lebih produktif kerana ia mengandungi spesies utama yang mempunyai pengaruh yang besar ke atas produktiviti dan perbezaan dalam ciri-ciri berfungsi antara organisma meningkatkan jumlah tangkapan sumber ... kesan kehilangan kepelbagaian pada proses ekologi mungkin cukup besar untuk menyaingi impak banyak lagi pemandu global perubahan alam sekitar ... Mengekalkan proses ekosistem pelbagai di pelbagai tempat dan pada masa memerlukan tahap yang lebih tinggi biodiversiti daripada melakukan proses tunggal di satu tempat dan masa. "

Ia memainkan peranan dalam mengawal selia kimia bekalan atmosfera dan air kita. Biodiversiti terlibat secara langsung dalam pembersihan air, kitar semula nutrien dan menyediakan tanah yang subur. Eksperimen dengan persekitaran terkawal telah menunjukkan bahawa manusia tidak boleh dengan mudah membina ekosistem untuk menyokong keperluan manusia; sebagai contoh pendebungaan serangga tidak boleh meniru dan aktiviti itu sahaja diwakili antara $ 2,1-14,6 berbilion-bilion pada tahun 2003.

Menurut Mora dan rakan-rakan, jumlah bilangan spesies daratan dianggarkan sekitar 8.7 juta manakala jumlah spesies lautan adalah lebih rendah, dianggarkan 2.2 juta. Para penulis ambil perhatian bahawa anggaran ini adalah kuat untuk organisma eukariot dan mungkin mewakili kepelbagaian Prokariot terikat lebih rendah. anggaran lain termasuk:

• 220,000 tumbuhan vaskular, dianggarkan menggunakan kaedah spesies-kawasan beehubung.
• 0,7-1.000.000 spesies marin.
• 10-30.000.000 serangga; (Beberapa 0.9 juta yang kita tahu hari ini)
• 5-10 juta bakteria;
• 1,5-3.000.000 kulat, anggaran berdasarkan data dari kawasan tropika, jangka panjang tapak bukan tropika dan kajian molekul yang telah mendedahkan penspesiesan samar. (Sesetengah 0.075.000 spesies kulat telah didokumenkan menjelang 2001)
• 1 juta hama
• Bilangan spesies mikrob tidak pasti diketahui, tetapi Global Ocean Sampling Expedition meningkat secara mendadak anggaran kepelbagaian genetik dengan mengenal pasti sejumlah besar gen baru dari sampel plankton berhampiran permukaan di pelbagai lokasi laut, pada mulanya dalam tempoh 2004-2006. Hasil kajian akhirnya boleh menyebabkan perubahan yang ketara dalam bidang sains cara mentakrifkan spesies dan kategori taksonomi lain.

Sejak kadar kepupusan telah meningkat, banyak spesies yang masih ada boleh pupus sebelum mereka digambarkan.

Tiada lagi yang kita perlu mewajarkan kewujudan hutan tropika lembap dengan alasan lemah bahawa mereka mungkin membawa tumbuh-tumbuhan dengan ubat yang menyembuhkan penyakit manusia. teori Gaia memaksa kita untuk melihat bahawa mereka menawarkan lebih daripada ini. Melalui keupayaan mereka untuk evapotranspirate jumlah luas wap air, mereka berkhidmat untuk menjaga planet yang sejuk dengan memakai pelindung matahari awan mencerminkan putih. penggantian mereka dengan tanah pertanian boleh mendakan bencana yang global dalam skala.

Dalam abad yang lalu, kemerosotan biodiversiti telah semakin diperhatikan. Pada tahun 2007, Menteri Alam Sekitar Persekutuan Jerman Sigmar Gabriel menamakan anggaran bahawa sehingga 30% daripada semua spesies akan pupus pada tahun 2050. Daripada jumlah ini, kira-kira satu kelapan spesies tumbuhan dikenali diancam kepupusan. Anggaran mencecah 140,000 spesies setahun (berdasarkan teori Spesies-kawasan). Angka ini menunjukkan amalan ekologi tidak mapan, kerana beberapa spesies muncul setiap tahun. Hampir semua ahli-ahli sains mengakui bahawa kadar kehilangan spesies adalah lebih besar sekarang daripada pada bila-bila masa dalam sejarah manusia, dengan kepupusan yang berlaku pada kadar yang beratus-ratus kali lebih tinggi daripada kadar kepupusan latar belakang. Sehingga tahun 2012, beberapa kajian menunjukkan bahawa 25% daripada semua spesies mamalia boleh menjadi pupus dalam tempoh 20 tahun.

Secara mutlak, planet telah kehilangan 52% daripada biodiversiti sejak 1970 menurut satu kajian 2014 oleh Tabung Hidupan Liar Sedunia. Laporan Living Planet 2014 mendakwa bahawa "bilangan mamalia, burung, reptilia, amfibia dan ikan di seluruh dunia, secara purata, kira-kira separuh saiz ia adalah 40 tahun yang lalu". Daripada jumlah itu, 39% akaun untuk hidupan liar daratan hilang, 39% untuk hidupan liar marin hilang dan 76% untuk hidupan liar air tawar hilang. Biodiversiti mengambil kecaman terbesar di Amerika Latin, jatuh 83 peratus. negara-negara berpendapatan tinggi menunjukkan peningkatan sebanyak 10% dalam biodiversiti, yang telah dibatalkan oleh kerugian di negara-negara berpendapatan rendah. Ini walaupun hakikat bahawa negara-negara berpendapatan tinggi menggunakan lima kali ganda sumber ekologi negara-negara berpendapatan rendah, yang telah dijelaskan sebagai hasil proses di mana negara-negara kaya penyumberan luar kekurangan sumber kepada negara-negara miskin, yang mengalami kerugian ekosistem terbaik.

Pada tahun 2006 banyak spesies telah secara rasmi diklasifikasikan sebagai jarang atau terancam atau terancam; lebih-lebih lagi, ahli-ahli sains telah menganggarkan bahawa berjuta-juta lagi spesies mempunyai risiko yang tidak diiktiraf secara rasmi. Kira-kira 40 peratus daripada 40.177 spesies dinilai menggunakan kriteria IUCN Red List kini disenaraikan sebagai diancam kepupusan-sejumlah 16.119.

Jared Diamond menerangkan "Evil Quartet" kepada kemusnahan habitat, pembunuhan besar-besaran, spesies diperkenalkan dan kepupusan menengah. Edward O. Wilson lebih suka singkatan HIPPO, menawarkan diri untuk Habitat kemusnahan, spesies invasif, pencemaran, penduduk manusia berlebihan dan penuaian berlebihan. Pengelasan paling berwibawa digunakan hari ini adalah Klasifikasi Ancaman Langsung IUCN yang telah diterima pakai oleh organisasi pemuliharaan antarabangsa utama seperti Nature Conservancy US, Tabung Hidupan Liar Sedunia, Antarabangsa Pemuliharaan dan BirdLife International.

Kemusnahan habitat telah memainkan peranan penting dalam kepupusan, terutama yang berkaitan dengan kemusnahan hutan tropika. Faktor-faktor yang menyumbang kepada kehilangan habitat adalah: lebihan penggunaan, lebihan penduduk, perubahan penggunaan tanah, penebangan hutan, pencemaran (pencemaran udara, pencemaran air, pencemaran tanih) dan pemanasan global atau perubahan iklim.

Saiz Habitat dan nombor spesies secara sistematik berkaitan. Secara fizikal spesies yang lebih besar dan mereka yang tinggal di latitud rendah atau di hutan atau lautan adalah lebih sensitif kepada pengurangan kawasan habitat. Penukaran kepada ekosistem standard "remeh" (contohnya, monokultur penebangan hutan berikut) berkesan memusnahkan habitat untuk lebih pelbagai spesies yang mendahului penukaran. Di sesetengah negara tidak mempunyai hak harta atau undang-undang yang longgar / penguatkuasaan peraturan semestinya membawa kepada kehilangan biodiversiti (kos degradasi telah disokong oleh masyarakat).

Satu kajian 2007 yang dijalankan oleh Yayasan Sains Kebangsaan mendapati bahawa kepelbagaian biologi dan kepelbagaian genetik kod-bebas bahawa kepelbagaian di kalangan spesies memerlukan kepelbagaian dalam spesies dan sebaliknya. "Jika mana-mana satu jenis dikeluarkan dari sistem, kitaran boleh memecahkan dan masyarakat menjadi dikuasai oleh spesies tunggal." Pada masa ini, ekosistem yang paling terancam terdapat di air tawar, menurut Penilaian Ekosistem Milenium 2005, yang telah disahkan oleh "Penilaian Kepelbagaian Air Tawar Haiwan", yang dianjurkan oleh platform biodiversiti dan Institut de recherche pour le développement (MNHNP).

Kepupusan bersama adalah satu bentuk kemusnahan habitat. Kepupusan bersama berlaku apabila kepupusan atau penurunan dalam satu mengiringi lain, seperti dalam tumbuh-tumbuhan dan kumbang.

Halangan seperti besar sungai, laut, lautan, gunung dan padang pasir menggalakkan kepelbagaian dengan membolehkan evolusi bebas di sebelah sama ada halangan, melalui proses penspesiesan alopatrik. Spesies ceroboh jangka digunakan untuk spesies yang melanggar halangan semula jadi yang biasanya akan menjaga mereka dikekang. Tanpa halangan, spesies itu menduduki wilayah baru, sering dapat menggantikan spesies dengan menduduki niche mereka, atau dengan menggunakan sumber-sumber yang biasanya akan mengekalkan spesies asli.

Bilangan spesies pencerobohan telah meningkat sekurang-kurangnya sejak awal tahun 1900-an. Spesies semakin digerakkan oleh manusia (dengan sengaja dan tidak sengaja). Dalam beberapa kes penceroboh menyebabkan perubahan drastik dan kerosakan kepada habitat baru mereka (mis .: kupang zebra dan zamrud abu pengorek di rantau Great Lakes dan ikan singa di sepanjang pantai Amerika Utara Atlantik). Beberapa bukti menunjukkan bahawa spesies invasif berdaya saing di habitat baru mereka kerana mereka adalah tertakluk kepada kurang gangguan patogen. Lain melaporkan bukti membaurkan yang kadang-kadang menunjukkan bahawa masyarakat yang kaya dengan spesies pelabuhan banyak spesies asli dan eksotik secara bersamaan sambil ada yang mengatakan bahawa pelbagai ekosistem lebih berdaya tahan dan menentang tumbuhan ceroboh dan haiwan. Satu persoalan yang penting ialah, "adakah spesies invasif menyebabkan kepupusan?" Banyak kajian memetik kesan spesies invasif di asli, tetapi tidak kepupusan. Spesies ceroboh kelihatan meningkat (mis .: alpha kepelbagaian) kepelbagaian tempatan, yang mengurangkan perolehan kepelbagaian (mis .: beta kepelbagaian). gamma kepelbagaian keseluruhan boleh diturunkan kerana spesies akan pupus kerana sebab-sebab lain, tetapi juga beberapa penceroboh paling berbahaya (contohnya: penyakit elm Belanda, zamrud abu pengorek, berangan hawar di Amerika Utara) tidak menyebabkan spesis tuan rumah mereka untuk menjadi pupus. Pembasmian, penurunan penduduk dan penyeragaman biodiversiti serantau adalah lebih biasa. Aktiviti manusia sering menjadi punca spesies invasif mengelakkan halangan mereka, dengan memperkenalkan mereka untuk makanan dan tujuan lain. Aktiviti manusia oleh itu membolehkan spesies berhijrah ke kawasan baru (dan dengan itu menjadi invasif) berlaku pada masa bersisik lebih pendek daripada sejarah telah diperlukan untuk spesies untuk melanjutkan rangkaian.

Tidak semua spesies yang diperkenalkan adalah invasif, tidak semua spesies invasif sengaja diperkenalkan. Dalam kes-kes seperti kupang zebra, pencerobohan perairan Amerika Syarikat adalah tidak disengajakan. Dalam kes-kes lain, seperti mongooses di Hawaii, pengenalan adalah sengaja tetapi tidak berkesan (tikus aktif pada waktu malam tidak terdedah kepada cerpelai diurnal). Dalam kes-kes lain, seperti kelapa sawit di Indonesia dan Malaysia, pengenalan menghasilkan manfaat ekonomi yang besar, tetapi manfaat yang disertai dengan akibat yang tidak diingini yang mahal.

Akhir sekali, satu spesies yang diperkenalkan secara tidak sengaja boleh mencederakan spesies yang bergantung kepada spesies yang digantikannya. Di Belgium, Prunus spinosa dari Eropah Timur Leafs lebih awal daripada rakan-rakan Eropah Barat, mengganggu tabiat makan kepada Thecla betulae rama-rama (yang memakan daun-daun). Memperkenalkan spesies baru sering meninggalkan endemik dan spesies tempatan yang lain tidak dapat bersaing dengan spesies eksotik dan tidak dapat untuk terus hidup. Organisma eksotik mungkin pemangsa, parasit, atau hanya boleh spesies asli di luar saingan untuk nutrien, air dan cahaya.

Spesies endemik boleh diancam kepupusan melalui proses pencemaran genetik, iaitu penghibridan yang tidak terkawal, Introgresi dan melanda genetik. pencemaran genetik membawa kepada penyeragaman atau penggantian genom tempatan akibat daripada sama ada berangka dan / atau kelebihan kecergasan spesies diperkenalkan. Penghibridan dan Introgresi adalah kesan sampingan pengenalan dan pencerobohan. Fenomena ini boleh menjadi sangat memudaratkan spesies yang jarang ditemui yang bersentuhan dengan yang lebih banyak. Spesies yang banyak boleh membiak dengan spesies yang jarang berlaku, melanda kolam gen itu. Masalah ini tidak selalunya jelas dari morfologi (zahir penampilan) pemerhatian semata-mata. Sedikit aliran gen adalah adaptasi normal dan tidak semua gen dan genotip buruj dapat dikekalkan. Walau bagaimanapun, penghibridan dengan atau tanpa Introgresi boleh, bagaimanapun, mengancam kewujudan spesies yang jarang ditemui.

Eksploitasi berlebihan berlaku apabila sumber yang dimakan pada kadar yang tidak mapan. Ini berlaku di atas tanah dalam bentuk pemburuan berlebihan, pembalakan berlebihan, pemuliharaan tanah yang lemah dalam bidang pertanian dan perdagangan haram hidupan liar.

Kira-kira 25% daripada perikanan dunia kini overfished ke titik di mana biomassa semasa mereka adalah kurang daripada tahap yang memaksimumkan hasil yang mampan.^[35]

Hipotesis pembunuhan besar-besaran, corak kepupusan haiwan besar yang berkaitan dengan corak penghijrahan manusia, boleh digunakan bagi menjelaskan mengapa kepupusan megafaunal boleh berlaku dalam tempoh masa yang agak singkat.^[36]

Dalam bidang pertanian dan penternakan, Revolusi Hijau dipopularkan penggunaan penghibridan konvensional untuk meningkatkan hasil. Selalunya penghibridan baka berasal dari negara-negara maju dan telah penghibridan lanjut dengan jenis tempatan di negara membangun untuk mewujudkan jenis hasil yang tinggi tahan iklim tempatan dan penyakit. Kerajaan tempatan dan industri telah menolak penghibridan. Dahulunya kolam gen besar pelbagai baka liar dan asli telah runtuh menyebabkan hakisan genetik berleluasa dan pencemaran genetik. Ini telah menyebabkan kehilangan kepelbagaian genetik dan biodiversiti secara keseluruhannya.^[37]

(GM organisma) mempunyai bahan genetik diubah oleh prosedur kejuruteraan genetik seperti teknologi DNA rekombinan. tanaman GM telah menjadi sumber yang sama untuk pencemaran genetik, bukan sahaja daripada jenis liar tetapi juga jenis ternakan yang diperolehi daripada penghibridan klasik.^{[38][39][40][41][42]}

Hakisan genetik ditambah pula dengan pencemaran genetik boleh memusnahkan genotip unik, dengan itu mewujudkan krisis tersembunyi yang boleh menyebabkan ancaman yang teruk kepada keselamatan makanan kita. bahan genetik yang pelbagai boleh wujud lagi yang akan memberi kesan kepada keupayaan kita untuk silang lagi tanaman makanan dan ternakan terhadap penyakit tahan lebih dan perubahan iklim.^[37]

Pemanasan global juga dianggap sebagai satu ancaman utama kepada biodiversiti global pada masa akan datang.^[43][44] Sebagai contoh, terumbu karang - yang merupakan tempat liputan biodiversiti - akan hilang dalam abad ke-jika pemanasan global berterusan pada trend semasa.^[45][46]

Perubahan iklim telah menyaksikan banyak tuntutan mengenai potensi untuk menjejaskan biodiversiti tetapi bukti yang menyokong kenyataan itu adalah lemah. Meningkatkan karbon dioksida atmosfera pasti memberi kesan tumbuhan morfologi ^[47] dan lautan berasid,^[48] dan suhu memberi kesan spesies julat,^[49][50][51] fenologi,^[52] dan cuaca,^[53] tetapi impak utama yang telah diramalkan masih hanya potensi impak. Kami tidak didokumenkan kepupusan utama lagi, walaupun perubahan iklim secara drastik mengubah biologi banyak spesies.

Pada tahun 2004, satu kajian kerjasama antarabangsa di empat benua menganggarkan bahawa 10 peratus daripada spesies akan pupus pada tahun 2050 kerana pemanasan global. "Kita perlu untuk menghadkan perubahan iklim atau kita menggulung dengan banyak spesies dalam kesusahan, mungkin pupus," kata Dr Lee Hannah, seorang penulis bersama kertas dan ketua perubahan iklim biologi di Pusat Sains Biodiversiti Gunaan di Pemuliharaan Antarabangsa.^[54]

Satu kajian baru-baru ini meramalkan bahawa sehingga 35% daripada karnivor daratan dunia dan ungulates akan menghadapi risiko yang lebih tinggi kepupusan pada tahun 2050 kerana kesan bersama meramalkan iklim dan perubahan guna tanah di bawah senario pembangunan perniagaan manusia seperti biasa.^[55]

Dari tahun 1950 hingga 2011, penduduk dunia meningkat daripada 2,5 bilion kepada 7 bilion dan dijangka mencapai dataran tinggi yang melebihi 9 bilion dalam abad ke-21.^[56] Sir David King, bekas ketua penasihat saintifik kepada kerajaan UK, memberitahu siasatan parlimen: "Ia adalah jelas bahawa pertumbuhan besar-besaran di kalangan masyarakat manusia melalui abad ke-20 telah memberi kesan yang lebih terhadap biodiversiti daripada mana-mana faktor tunggal yang lain."^[57][58] Sekurang-kurangnya sehingga pertengahan abad ke-21, kerugian seluruh dunia tanah kepelbagaian biologi asli mungkin akan banyak bergantung kepada kadar kelahiran manusia di seluruh dunia.^[59]

Menurut satu kajian 2014 oleh Tabung Hidupan Liar Sedunia, populasi manusia global sudah melebihi biokapasiti planet ini - ia akan mengambil masa yang sama dengan 1,5 Bumi daripada biokapasiti untuk memenuhi permintaan semasa kami. Laporan mata selanjutnya bahawa jika semua orang di planet ini mempunyai jejak yang bermastautin purata Qatar, kita perlu 4,8 Bumi dan jika kita hidup gaya hidup seorang penduduk khas dari Amerika Syarikat, kita perlu 3,9 Bumi.

Kadar penurunan biodiversiti dalam padanan kepupusan besar keenam ini atau melebihi kadar kerugian dalam lima kejadian kepupusan besar-besaran sebelum ini dalam rekod fosil.^{[60][61][62][63]} Kehilangan hasil biodiversiti menyebabkan kehilangan modal semula jadi yang membekalkan barangan dan perkhidmatan ekosistem. Dari perspektif kaedah yang dikenali sebagai Ekonomi Natural nilai ekonomi 17 perkhidmatan ekosistem untuk biosfera Bumi (dikira pada tahun 1997) mempunyai anggaran nilai AS $ 33 trilion (3.3x1013) setahun.^[64]

Biologi pemuliharaan matang pada pertengahan abad ke-20 apabila ahli ekologi, alamiah dan ahli sains lain mula mengkaji dan menangani isu-isu yang berkaitan dengan penurunan biodiversiti global.^[66][67][68]

Pemuliharaan pengurusan penyokong etika sumber asli untuk tujuan mengekalkan biodiversiti dalam spesies, ekosistem, proses evolusi dan budaya manusia dan masyarakat.^{[60][66][68][69][70]}

Biologi pemuliharaan melaksanakan pembaharuan pelan strategik sekitar untuk melindungi biodiversiti.^[66][71][72] Memelihara biodiversiti global menjadi keutamaan dalam pelan pemeliharaan yang strategik yang direka untuk melibatkan dasar dan kebimbangan yang menjejaskan skala tempatan, serantau dan global masyarakat, ekosistem dan budaya awam.^[73] Pelan tindakan mengenal pasti cara-cara untuk mengekalkan kesejahteraan manusia, menggunakan modal semula jadi, modal pasaran dan perkhidmatan ekosistem.^[74][75]

Dalam EU 1999/22 / EC Zoo yang digambarkan sebagai mempunyai peranan dalam pemeliharaan biodiversiti haiwan hidupan liar dengan menjalankan penyelidikan untuk penyertaan dalam program pembiakan.^[76]

Pembuangan spesies eksotik akan membolehkan spesies yang mereka telah memberi impak negatif pulih niche ekologi mereka. Spesies eksotik yang telah perosak menjadi boleh dikenal pasti taksonomi (contohnya, dengan Digital Automatic Identification SYstem (DAISY), dengan menggunakan kod bar hidup).^[77] Pembuangan praktikal hanya diberikan kumpulan besar individu kerana kos ekonomi.

Populasi sebagai mampan spesies asli yang tinggal di kawasan yang menjadi jaminan, spesies yang "hilang" yang calon-calon untuk pengenalan semula boleh dikenal pasti menggunakan pangkalan data seperti Encyclopedia of Life dan Kemudahan Maklumat Biodiversiti Global.

• Perbankan Biodiversiti meletakkan nilai kewangan ke atas biodiversiti. Satu contoh ialah Rangka Kerja Pengurusan Anak Negeri Tumbuhan Australia.
• Bank gen adalah koleksi spesimen dan bahan genetik. Beberapa bank berhasrat untuk memperkenalkan semula spesies dibankkan kepada ekosistem (contohnya, melalui tapak semaian pokok).^[78]
• Pengurangan dan sasaran yang lebih baik daripada racun perosak membolehkan lebih banyak spesies untuk terus hidup di kawasan pertanian dan perbandaran.
• Pendekatan Lokasi khusus mungkin kurang berguna untuk melindungi spesies yang berhijrah. Satu pendekatan adalah untuk mewujudkan koridor hidupan liar yang sesuai dengan pergerakan haiwan. Negara dan sempadan lain boleh merumitkan penciptaan koridor.

Kawasan yang dilindungi adalah untuk memberikan perlindungan kepada haiwan liar dan habitat mereka yang juga termasuk hutan simpan dan rizab biosfera. Kawasan yang dilindungi telah ditubuhkan di seluruh dunia dengan tujuan khusus untuk melindungi dan memulihara tumbuh-tumbuhan dan haiwan.

Taman negara dan rizab alam semula jadi adalah kawasan yang dipilih oleh kerajaan atau organisasi swasta untuk perlindungan khas daripada kerosakan atau kemusnahan dengan objektif biodiversiti dan landskap pemuliharaan. taman negara biasanya dimiliki dan diuruskan oleh kerajaan negara atau negeri. Had diletakkan pada jumlah pelawat yang dibenarkan untuk memasuki kawasan tempat rapuh tertentu. Laluan atau jalan-jalan yang ditetapkan diwujudkan. Para pelawat dibenarkan memasuki hanya untuk tujuan kajian, kebudayaan dan rekreasi. Operasi perhutanan, ragut haiwan dan memburu haiwan dikawal selia. Eksploitasi habitat hidupan liar atau diharamkan.

Tempat perlindungan hidupan liar bertujuan hanya pada pemuliharaan spesies dan mempunyai ciri-ciri berikut:

1. Sempadan santuari tidak terhad oleh undang-undang negeri.
2. Pembunuhan, memburu atau menangkap mana-mana spesies adalah dilarang kecuali oleh atau di bawah kawalan pihak berkuasa tertinggi dalam jabatan yang bertanggungjawab bagi pengurusan kudus.
3. Pemilikan persendirian boleh dibenarkan.
4. Perhutanan dan penggunaan lain juga boleh dibenarkan.

Hutan memainkan peranan yang penting dalam melindungi lebih daripada 45,000 bunga dan 81,000 spesies fauna yang 5150 bunga dan 1837 spesies fauna endemik. Spesies tumbuhan dan haiwan terhad kepada kawasan geografi yang tertentu dipanggil spesies endemik. Dalam hutan simpanan, hak untuk aktiviti seperti memburu dan ragut kadang-kadang diberikan kepada masyarakat yang tinggal di pinggir hutan, yang mengekalkan kehidupan mereka sebahagian atau keseluruhannya daripada sumber hutan atau produk. Hutan tidak dikelaskan merangkumi 6.4 peratus daripada jumlah kawasan hutan dan mereka ditandai dengan ciri-ciri berikut:

1. Mereka adalah hutan tidak boleh diakses besar.
2. Kebanyakan tidak diduduki.
3. Mereka ekologi dan ekonomi yang kurang penting.

1. Program penghutanan semula / penanaman semula hutan yang meluas perlu diikuti.
2. Sumber tenaga bahan api alternatif mesra alamnseperti biogas selain daripada kayu harus digunakan.
3. Kehilangan biodiversiti akibat kebakaran hutan adalah masalah utama, langkah-langkah segera untuk mengelakkan kebakaran hutan perlu diambil.
4. Terlebih ragut ulat boleh merosakkan hutan yang serius. Oleh itu, langkah-langkah tertentu perlu diambil untuk mencegah terlebih ragut ulat.
5. Pemburuan dan pemburuan haram perlu diharamkan.

Di taman-taman zoologi atau zoo, haiwan hidup disimpan untuk tujuan rekreasi awam, pendidikan dan pemuliharaan. zoo moden menawarkan kemudahan veterinar, memberi peluang kepada spesies terancam membiak dalam kurungan dan biasanya membina persekitaran yang mensimulasikan habitat asli haiwan dalam jagaan mereka. Zoo memainkan peranan utama dalam mewujudkan kesedaran di kalangan rakyat biasa mengenai keperluan untuk memulihara alam semula jadi.

Taman botani sebuah taman di mana tumbuh-tumbuhan yang ditanam dan dipaparkan terutamanya untuk tujuan saintifik dan pendidikan. Ia terdiri daripada koleksi tumbuhan hidup, ditanam di luar rumah atau di bawah kaca dalam rumah hijau dan konservatori. Di samping itu, ia termasuk koleksi tumbuhan kering atau herbarium dan kemudahan seperti bilik kuliah, makmal, perpustakaan, muzium dan eksperimen atau penyelidikan penanaman.

Dengan memberi tumpuan kepada kawasan yang terhad biodiversiti yang berpotensi tinggi menjanjikan pulangan segera yang lebih besar ke atas pelaburan daripada menyebarkan sumber sama rata atau memberi tumpuan kepada bidang kepelbagaian sedikit tetapi minat dalam biodiversiti.^[79]

Strategi kedua memberi tumpuan kepada kawasan-kawasan yang mengekalkan kebanyakan kepelbagaian asal mereka, yang biasanya memerlukan sedikit atau tidak ada pemulihan. Ini adalah biasanya bukan perbandaran, kawasan bukan pertanian. kawasan tropika sering memuatkan kedua-dua kriteria, memandangkan kepelbagaian secara asal yang tinggi dan kekurangan relatif pembangunan.^[80]

• Konvensyen Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Kepelbagaian Biologi (1992) dan Protokol Cartagena berkenaan Biokeselamatan;
• Konvensyen Perdagangan Antarabangsa Mengenai Spesies Terancam (CITES);
• Konvensyen Ramsar (Tanah lembap);
• Konvensyen Bonn mengenai Penghijrahan Spesies;
• Konvensyen Warisan Dunia (secara tidak langsung dengan melindungi habitat kepelbagaian biologi)
• Konvensyen Wilayah seperti perjanjian Apia Convention
• Perjanjian berhala seperti Perjanjian Penghijrahan Burung Jepun-Australia

Perjanjian global seperti Konvensyen Kepelbagaian Biologi, memberi "hak kedaulatan negara ke atas sumber biologi" (bukan harta). Perjanjian melakukan negara untuk "memulihara biodiversiti", "membangunkan sumber untuk kemampanan" dan "berkongsi manfaat" yang disebabkan daripada penggunaan mereka. Negara kepelbagaian biologi yang membolehkan bioprospek atau pengambilan produk semula jadi, menjangkakan bahagian manfaat daripada membenarkan individu atau institusi yang mendapati / mengeksploitasi sumber untuk menangkap mereka secara peribadi. Bioprospek boleh menjadi sejenis biopirasi apabila prinsip-prinsip tersebut tidak dihormati.

Prinsip kedaulatan negara boleh bergantung kepada apa yang lebih dikenali sebagai Perjanjian Perkongsian Faedah dan Akses (ABAS). Perhimpunan Biodiversiti membayangkan persetujuan antara negara sumber dan pengumpul, untuk menubuhkan mana sumber akan digunakan dan untuk apa dan untuk menyelesaikan pada perjanjian saksama perkongsian faedah.

Biodiversiti diambil kira dalam beberapa keputusan politik dan kehakiman:

• Hubungan antara undang-undang dan ekosistem yang sangat kuno dan mempunyai kesan untuk biodiversiti. Ia adalah berkaitan dengan hak-hak peribadi dan harta benda awam. Ia boleh menentukan perlindungan kepada ekosistem terancam, tetapi juga beberapa hak dan kewajipan (contohnya, memancing dan hak hunting).
• Undang-undang berkenaan dengan spesies yang lebih baru-baru ini. Ia mentakrifkan spesies yang mesti dilindungi kerana mereka mungkin terancam oleh kepupusan. A.S. Akta Spesies adalah contoh usaha untuk menangani isu "undang-undang dan spesies".
• Undang-undang berkenaan kolam gen hanya kira-kira satu abad lama. Penanaman dan pembiakan tanaman kaedah tidak baru, tetapi kemajuan dalam kejuruteraan genetik telah membawa kepada undang-undang yang lebih ketat meliputi taburan organisma yang diubahsuai secara genetik, paten gen dan paten proses.^[81] Kerajaan berjuang untuk memutuskan sama ada untuk memberi tumpuan kepada sebagai contoh, gen, genom, atau organisma dan spesies.

Kelulusan seragam untuk kegunaan biodiversiti sebagai standard undang-undang itu tidak tercapai, namun. Bosselman berhujah bahawa biodiversiti tidak boleh digunakan sebagai standard undang-undang, dengan mendakwa bahawa baki kawasan ketidakpastian saintifik menyebabkan sisa pentadbiran tidak boleh diterima dan meningkatkan tindakan undang-undang tanpa mempromosikan matlamat pemeliharaan.^[82]

India meluluskan Akta Kepelbagaian Biologi pada tahun 2002 bagi pemuliharaan kepelbagaian biologi di India. Akta ini juga menyediakan mekanisme untuk perkongsian saksama manfaat daripada penggunaan sumber tradisional biologi dan pengetahuan.

Kurang daripada 1% daripada semua spesies yang telah diterangkan telah dikaji luar hanya menyatakan kewujudan mereka.^[83] Sebahagian besar spesies Bumi adalah mikrob. Fizik biodiversiti kontemporari "tegas terpaku pada dunia [makroskopik] yang boleh dilihat".^[84] Sebagai contoh, kehidupan mikrob adalah metabolisme dan alam sekitar yang lebih pelbagai daripada kehidupan multiselular (lihat misalnya, ekstremofil). "Pada pohon kehidupan, berdasarkan analisis kecil-subunit ribosom RNA, kehidupan kelihatan terdiri daripada ranting hampir tidak ketara. Hubungan songsang saiz dan penduduk berulang lebih tinggi ke atas tangga evolusi -" kepada anggaran pertama, semua spesies multiselular di Bumi adalah serangga ".^[85] Kadar kepupusan serangga yang tinggi menyokong kepupusan hipotesis Holosen.^[86][87]

• Negara megadiversiti
• Ekologi
• Pemanasan global
• Alam sekitar
• Biogeografi

Cari biodiversiti dalam Wikikamus bahasa Melayu, kamus bebas.

Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Biokepelbagaian

• NatureServe: This site serves as a portal for accessing several types of publicly available biodiversity data
• Biodiversity Factsheet by the University of Michigan's Center for Sustainable Systems
• Color-coded images of vertebrate biodiversity hotspots

• Biodiversity Synthesis Report (PDF) by the Millennium Ecosystem Assessment (MA, 2005)
• Conservation International hotspot map
• Zhuravlev, Yu. N., ed. (2000) Стратегия сохранения биоразнообразия Сихотэ-Алиня = A Biodiversity Conservation Strategy for the Sikhote-Alin' Vladivostok: Russian Academy of Sciences, Far Eastern Branch

• GLOBIO, an ongoing programme to map the past, current and future impacts of human activities on biodiversity
• World Map of Biodiversity Diarkibkan 2005-08-25 di Wayback Machine an interactive map from the United Nations Environment Programme World Conservation Monitoring Centre
• /bison.usgs.ornl.gov/ Biodiversity Information Serving Our Nation (BISON) Diarkibkan 2016-04-01 di Wayback Machine, provides a United States gateway for serving, searching, mapping and downloading integrated species occurrence records from multiple data sources

• Biodiversity Heritage Library – Open access digital library of taxonomic literature
• Mapping of biodiversity
• Encyclopedia of Life – Documenting all species of life on earth

Wikipetik mempunyai koleksi petikan mengenai: Biokepelbagaian