Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Bitwa pod Budsławiem

Bitwa pod Budsławiem
Wojna polsko-bolszewicka
Czas

4 czerwca 1920

Miejsce

Budsław

Terytorium

Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich

Przyczyna

kontrofensywa wojsk polskich nad Berezyną

Wynik

zwycięstwo polskie

Strony konfliktu
 Polska  Rosyjska FSRR
Dowódcy
płk Mieczysław Poniatowski
Siły
17 Dywizja Piechoty
68 pp i 70 pp
oddziały 11 DS
brak współrzędnych

Bitwa pod Budsławiem – walki 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty gen. Adolfa Kuczewskiego z oddziałami Armii Czerwonej toczone w ramach polskiej kontrofensywy nad Berezyną w okresie wojny polsko-bolszewickiej.

Przebieg działań

Sytuacja ogólna

14 maja 1920 ruszyła sowiecka ofensywa wojsk Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego[1]. 15 Armia Augusta Korka i Grupa Północna Jewgienija Siergiejewa uderzyły na pozycje oddziałów polskich 8 Dywizji Piechoty i 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej w ogólnym kierunku na Głębokie. Wykonująca uderzenie pomocnicze 16 Armia Nikołaja Sołłohuba[2] zaatakowała oddziały 4 Armii gen. Stanisława Szeptyckiego i podjęła próbę sforsowania Berezyny pod Murawą[a] i Żukowcem[b] oraz pod Żarnówkami[c] i Niehoniczami[d][3][4]. Wobec skomplikowanej sytuacji operacyjnej, 23 maja rozpoczął się ogólny odwrót wojsk polskich w kierunku zachodnim[5].

Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego postanowiło rozstrzygnąć sytuację nad Berezyną w sposób zaczepny. Dowodzenie przejął naczelny wódz marsz. Józef Piłsudski. Wojska gen. Szeptyckiego szykowały się do natarcia.

Działania grupy płk. Mieczysława Poniatowskiego

4 czerwca 1920 grupa płk. Mieczysława Poniatowskiego w składzie 70 pułku piechoty i batalion 68 pułku piechoty z dwoma bateriami artylerii 17 pułku artylerii polowej otrzymała zadanie zdobycia Budsławia. Miasta broniły oddziały sowieckiej 11 Dywizji Strzelców. Piechota sowiecka obsadziła okopy nad bagnistą rzeką opływającą miasteczko od południa i zachodu oraz zerwała most[6].

Trzy polskie próby sforsowania rzeczki załamały się w silnym ogniu broni maszynowej. Celnie strzelała też sowiecka artyleria, a jej obserwatorzy, ulokowani na wysokiej wieży kościelnej w Budsławiu, mieli dogodny wgląd w pole walki[7].

Dowódca grupy płk Poniatowski zorganizował silną grupę ogniową, ściągnął do niej obie baterie artylerii i ckm-y 68 pułku piechoty i ustawił ją przed brodem na rzece. Pod osłoną ognia karabinów maszynowych i obu baterii, II batalion 70 pułku piechoty sforsował rzekę i wdarł się do Budsławia. Rozpoczęły się walki uliczne. Do walki wszedł także III/68 pułku piechoty[6] i III/70 pułku piechoty[7].

W godzinach popołudniowych Budsław został zdobyty[6][8].

Uwagi

  1. Obecnie Мурава, rejon berezyński.
  2. Żukowiec, nad rzeką Berezyną, gm. Dymitrowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 847., obecnie Жукавец, rejon berezyński.
  3. Żarnówki, wś przy ujściu rzeki Żarnówki do Berezyny, powiat ihumeński, gm. Pohost, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 626., obecnie Жорнаўка, rejon berezyński.
  4. Niehnicze ob. Niehoncze, powiat ihumeński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 76., obecnie Нягонічы, rejon berezyński.

Przypisy

Bibliografia

Kembali kehalaman sebelumnya