Bratanek kardynała Ludovica de Torresa. Za pontyfikatu Pawła V sprawował godność protonotariusza. W 1609 objął funkcję referendarza Sygnatury (trybunału sądowniczego Stolicy Apostolskiej). W 1621 został mianowany arcybiskupem adrianopolitańskim. W okresie od 17 marca 1621 do 2 grudnia 1622 był nuncjuszem apostolskim w Polsce[1]. We wrześniu 1622, w czasie pełnienia misji w Warszawie, został mianowany przez papieża Grzegorza XV kardynałem z tytułem, od marca 1623, San Pancrazio. Podczas konklawe w 1623 brał udział w wyborze papieża Urbana VIII. We wrześniu 1624 otrzymał arcybiskupstwo Perugia wraz z nowym tytułem Santa Maria in Trastevere. W 1634 został przeniesiony na znaczniejsze arcybiskupstwo Monreale na Sycylii. W latach 1623–1642 sprawował w kurii urząd kardynała protektora Królestwa Polskiego[2]. W latach 1634–1635 był kamerlingiem Świętego Kolegium Kardynałów. W latach 1641–1642 był kardynałem prezbiterem bazyliki Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu.
↑M. Stachowiak, Działalność Cosmo de Torresa na urzędzie Kardynała Protektora Polski przy Stolicy Apostolskiej w latach 1623-1631, „Słupskie Studia Historyczne” nr 10/2003, s. 31–52.
Bibliografia
J.P. Messina, De Torres Cosimo, [w:] Dizionario biografico degli Italiani, direttore M. Paran, vol. XXXIX, Roma 1991.
H.D. Wojtyska, De fontibus eorumque inrestigatione editionibus. Instructio ad editionem nuntiroum series chronologica, Acta Nuntiaturae Polonae, t. I, Roma 1990.