Urodził się 4 stycznia 1778 roku w Jesi, jako syn Giuseppego Polidoriego i Camilli Vici[1]. Studiował na Uniwersytecie Perugiańskim, a następnie wyjechał do Rzymu, i wstąpił do stanu duchownego[1]. W 1800 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Wkrótce potem został wikariuszem generalnym diecezji Ostia[1]. W czasie francuskiej okupacji Rzymu, został aresztowany i osadzony w Mediolanie, jednak niedługo później został uwolniony i wyjechał do Lorento[1]. 23 czerwca 1834 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularnySant’Eusebio[2]. W tym samym roku został prefektem Kongregacji Dyscypliny Zakonników[1]. W 1840 roku został proprefektem, a rok później – prefektemKongregacji Soborowej[2]. 22 stycznia 1844 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Tarso, a 11 lutego przyjął sakrę[2]. Zmarł 23 kwietnia 1847 roku w Rzymie[1].
Przypisy
↑ abcdefPaolo Polidori. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-10-01]. (ang.).