Antonio Saverio Gentili (ur. 9 lutego 1681 w Rzymie, zm. 13 marca 1753 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 9 lutego 1681 roku w Rzymie, jako syn Nicoli Ottaviano Gentiliego i Teresy Durso[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po studiach został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i audytorem Kamery Apostolskiej[1]. 1 stycznia 1727 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 17 marca tego samego roku został tytularnym arcybiskupem Petry, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Następnie został asystentem Tronu Papieskiego, kanonikiem bazyliki liberiańskiej i datariuszem apostolskim (jako kardynał-prodatariusz w latach 1731–1740)[1]. 24 sierpnia 1731 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Stefano al Monte Celio[2]. W 1736 roku został proprefektem, a rok później prefektem Kongregacji Soborowej[2]. Wraz z kardynałami Neri Marią Corsinim i Marcello Passarim został oddelegowany do rozstrzygnięcia sporu pomiędzy Królestwem Portugalii a Stolicą Apostolską w sprawie portugalskich biskupów i zawarcia konkordatu[1]. Misja zakończyła się sukcesem i porozumienie zostało wkrótce potem podpisane[1]. W 1741 roku został wizytatorem apostolskim w szpitalu Santi Spirito in Sassia, gdzie spłacił zadłużenie w wysokości miliona skudów[1]. 10 kwietnia 1747 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestrina[2]. Zmarł 13 marca 1753 roku w Rzymie[1].
Przypisy
Prefekci Kongregacji Soborowej |
|
---|
Prefekci Kongregacji ds. Duchowieństwa |
|
---|
Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa |
|
---|
Datariusze apostolscy |
|
---|
Kardynałowie prodatariusze |
|
---|