Rodzice van Persiego są artystami, lecz on – zamiast pójść w ich ślady – rozpoczął grę w młodzieżówce Excelsioru Rotterdam. Później trafił do innego klubu z Rotterdamu – Feyenoordu. Spędził tam trzy sezony i w 2002 roku zdobył Puchar UEFA. Z powodu licznych nieporozumień z trenerem Bertem van Marwijkiem van Persie postanowił zmienić klub i w 2004 roku za kwotę 2,75 miliona funtów został sprzedany do Arsenalu. W swoim pierwszym sezonie w Londynie wygrał Tarczę Wspólnoty i Puchar Anglii. W 2006 roku zdobył nagrodę Rotterdam Sportsman of the year. W czasie pierwszych czterech sezonów van Persiego w Arsenalu trapiły go kontuzje, co zredukowało liczbę jego występów w pierwszym zespole. Latem 2012 roku trafił do Manchesteru United. W lipcu 2015 roku przeszedł do tureckiego Fenerbahçe SK. W styczniu 2018 powrócił do Feyenoordu, a w 2019 zakończył tam karierę.
Robin van Persie urodził się w Kralingen, wschodniej części Rotterdamu. Jego matka, José Ras, była malarką, natomiast jego ojciec, Bob, rzeźbiarzem[2]. Ma dwie siostry, Lilly i Kikai[3]. Jego rodzice zachęcali go do zajęcia się sztuką, lecz on wybrał piłkę nożną.
Kariera klubowa
Feyenoord
W wieku 14 lat van Persie rozpoczął grę w młodzieżowym zespole Excelsioru, lecz z powodu konfliktu ze sztabem szkoleniowym opuścił klub i przeniósł się do Feyenoordu[4]. Z powodu wielu kontuzji innych graczy szybko awansował do pierwszego zespołu i zadebiutował w nim w wieku 17 lat. Łącznie w swoim pierwszym sezonie rozegrał 15 spotkań. Otrzymał również nagrodę KNVB dla najlepszego zawodnika młodego pokolenia.
Na początku następnego sezonu podpisał profesjonalny, trzyipółletni kontrakt ze swoim klubem, a 6 lutego 2003 w wygranym 6:1 spotkaniu Pucharu Holandii z AGOVV Apeldoorn strzelił 5 goli[5]. Jednakże jego kłótnie z menadżerem Bertem van Marwijkiem spowodowały, iż van Persie został zdegradowany do zespołu rezerw. Zirytowany van Marwijk powiedział dziennikarzom: „Jego zachowanie uniemożliwia mu pozostanie na dłużej w pierwszym zespole i obecnie będzie występował w zespole rezerw”[6]. Podczas spotkania rezerw pomiędzy Feyenoordem a Ajaxem, był jednym z zaatakowanych zawodników przez chuliganów, którzy wtargnęli na boisko[4].
Niechęć van Persiego do van Marwijk pogłębiła jeszcze decyzja menadżera, który w 2002 roku w przeddzień finału Superpucharu Europy z Realem Madryt odesłał piłkarza do domu rzekomo niezadowolony z postawy van Persiego w ostatnim spotkaniu ligowym[2]. Van Persie zakończył swój pierwszy pełny sezon w pierwszej drużynie z dorobkiem 28 spotkań i 8 goli, z zespołem doszedł również do finału Pucharu Holandii.
W kolejnym sezonie pogorszenie relacji van Persiego z van Marwijkiem doprowadziło do tego, iż rzadko grał w wyjściowym składzie. Ponownie rozegrał 28 spotkań, lecz strzelił o dwie bramki mniej niż wcześniej. Z powodu problemów dyscyplinarnych zawodnika Feyenoord próbował sprzedać van Persiego do innego klubu. Podczas zimowego okienka transferowego, zespół z Rotterdamu rozpoczął negocjacje z Arsenalem Londyn, który szukał następcy wiekowego już Dennisa Bergkampa. Obie strony nie mogły dojść do porozumienia w kwestii warunków finansowych, lecz ostatecznie transakcja doszła do skutku latem i van Persie trafił do Arsenalu za kwotę 2,75 miliona funtów. Wcześniej Feyenoord żądał za napastnika 5 milionów funtów, lecz obniżył swoje oczekiwania[4][7].
Arsenal
17 maja 2004 van Persie podpisał czteroletni kontrakt z Arsenalem[8]. Menadżer Arsène Wenger, który postanowił przesunąć Holendra ze skrzydła do ataku, co już kiedyś uczynił z Thierrym Henrym[9], powiedział o swoim nowym nabytku: „Potrafi grać na lewej stronie pomocy jako kreatywny gracz wspomagający środkowego napastnika”[10]. Wenger dzięki Holendrowi oraz sprowadzonemu w styczniu Hiszpanowi José Antonio Reyesowi[11], mógł powiększyć rywalizację o miejsce w pierwszym składzie. Van Persie zadebiutował 8 sierpnia 2004 i od razu zdobył z klubem pierwsze trofeum. Wtedy to Arsenal pokonał 3-1 Manchester United w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty[12].
Van Persie większość sezonu 2004/05 spędził na ławce rezerwowych. 27 października zadebiutował w angielskich rozgrywkach w wygranym 2–1 spotkaniu Pucharu Ligi z Manchesterem City i strzelił gola otwierającego wynik[13]. 26 lutego po raz pierwszy wyszedł w wyjściowym składzie w zremisowanym 1–1 spotkaniu z Southampton, jednak został wyrzucony z boiska po tym jak sfaulował lewego obrońcę przeciwników Graemea Le Sauxa[14], zaś rozwścieczony Wenger publicznie skrytykował postępowanie zawodnika. W konsekwencji van Persie wiele następnych spotkań (począwszy od spotkania Pucharu Anglii z Sheffield United[15]) spędził przesiadując na ławce rezerwowych, i powrócił do składu dopiero po tym, gdy kontuzji łydki doznał Henry. Powrót udał mu się wyśmienicie, gdyż w półfinale Pucharu Anglii Arsenal pokonał Blackburn Rovers, zaś on zdobył dwa gole. Van Persie resztę sezonu spędził na leczeniu kontuzji i zakończył go z bilansem 10 goli w 41 spotkaniach we wszystkich rozgrywkach[16].
Dzięki dobrej formie strzeleckiej i ośmiu zdobytym golom van Persie otrzymał nagrodę Zawodnika miesiąca listopada 2005[9], zaś 4 stycznia podpisał nowy, pięcioletni kontrakt wygasający w 2010 roku[17]. Jednak dwa dni po parafowaniu nowej umowy van Persie ponownie doznał urazu, tym razem w spotkaniu Pucharu Anglii przeciwko Cardiff doznał złamania palca u stopy po tym jak nadepnął mu na niego jeden z rywali[18]. Van Persie następne trzy mecze rozegrał z wyciętym otworem w bucie, co miało złagodzić ból. Dopiero 1 lutego w spotkaniu z West Hamem Wenger zdecydował się nie włączać go do kadry[2]. Cały finał Ligi Mistrzów w 2006 roku spędził na ławce rezerwowych, a Arsenal przegrał 2–1 z Barceloną[19].
Na początku sezonu 2006/07 w spotkaniu z Charlton Athletic van Persie zdobył gola wolejem, który Wenger określił później „golem życia”[20] natomiast BBC wybrało to trafienie do nagrody Gola Miesiąca września[21], Sam zawodnik otrzymał natomiast tytuł Rotterdam Sportsman of the Year za grę w roku kalendarzowym 2006. Jednakże Holender po raz drugi w karierze musiał przedwcześnie zakończyć sezon. 21 stycznia w spotkaniu z Manchesterem United podczas celebracji wyrównującego trafienia doznał złamania piątej kości śródstopia w prawej nodze[22]. Mimo to z wynikiem 13 goli został najlepszym strzelcem zespołu.
Przed sezonem 2007/08 po odejściu Henry’ego do Barcelony, van Persie stał się podstawowym napastnikiem Arsenalu. Po zdobyciu siedmiu goli w pierwszych dziesięciu meczach sezonu musiał pauzować dwa miesiące z powodu kontuzji kolana[23]. Powrócił 12 grudnia na spotkanie fazy grupowej Ligi Mistrzów ze Steauą Bukareszt, zaś 4 dni później w spotkaniu Premier League Arsenal pokonał Chelsea. Jednakże urazy opuściły go tylko stycznia, gdy rozegrał 45. minut w spotkaniu Pucharu Ligi z Tottenhamem. Na drugą połowę spotkania już nie wszedł, gdyż zdjęto go z boiska z obawy przed kolejną kontuzją i resztę sezonu występował sporadycznie[24].
Van Persie swoje pierwsze dwa gole w sezonie 2008/09 zdobył 31 sierpnia w wygranym 3–0 ligowym spotkaniu z Newcastle United[25]. 29 października w zremisowanych 4–4 derbach północnego Londynu z Tottenhamem zdobył swojego pięćdziesiątego gola w Arsenalu, lecz 1 listopada w przegranym 2–1 spotkaniu ze Stoke City po uderzeniu łokciem bramkarza Thomasa Sørensena czerwoną kartkę. Sorensen przyznał później, że van Persie został przez niego sprowokowany[26]. Ostatniego dnia listopada zdobył dwa gole i przyczynił się do zwycięstwa 2–1 nad Chelsea. 21 grudnia 2008 w spotkaniu z Liverpoolem zdobył spektakularnego gola i po raz drugi w karierze jego trafienie otrzymało od BBC tytuł Gola Miesiąca[potrzebny przypis].
3 stycznia 2009 roku z powodu kontuzji kapitana Cesca Fàbregasa i podstawowego bramkarza Manuela Almuni, w wygranym 3–1 spotkaniu trzeciej rundy Pucharu Anglii z Plymouth Argyle van Persie wystąpił z opaskę kapitańską Arsenalu na ramieniu[27]. Van Persie w tym meczu zdobył pierwszego i trzeciego gola dla Arsenalu, natomiast drugie trafienie było golem samobójczym zawodników Plymouth, lecz padł on po rajdzie skrzydłem i dośrodkowaniu Holendra[28]. Każdy gol zdobyty przez Arsenal w styczniu 2009 padł po strzale lub asyście van Persiego i tak znakomita gra przyniosła mu nagrodę dla gracza miesiąca klubu[29]. Swój najlepszy występ w tym sezonie zaliczył w spotkaniu z Hull City, podczas którego zdobył gola z rzutu wolnego i dołożył do tego trzy asysty, co ostatecznie przyniosło mu nagrodę dla zawodnika meczu.
24 lutego w wygranym 1:0 spotkaniu 1/6 finału Ligi Mistrzów z AS Romą van Persie wykorzystał decydujący rzut karny podyktowany po faulu Philippe Mexèsa na nim samym[30]. Swojego piątego i ostatniego w tym sezonie gola w Lidze Mistrzów zdobył z rzutu karnego w wygranym 3–0 meczu z Villarreal CF.
W ostatniej kolejce Premier League w spotkaniu ze Stoke City van Persie pokonał bramkarza rywali co po raz drugi w karierze zagwarantowało mu tytuł najlepszego strzelca Arsenalu. Sezon zakończył z dorobkiem 11 goli i 11 asyst w lidze, oraz z najlepszym w karierze wynikiem 20 goli we wszystkich rozgrywkach.
W 2009 roku Arsenal przez kilka miesięcy prowadził z nim negocjacje na temat nowej umowy, ponieważ do końca starej pozostał tylko rok. Wreszcie w lipcu ogłoszono podpisanie nowego, długoterminowego kontraktu, zaś sam zawodnik powiedział: „Moje serce jest z Arsenalem i nie wyobrażam sobie bym miał przywidzieć koszulkę innego klubu”[31]. Ostatecznie van Persie za wkład w grę zespołu został wybrany graczem sezonu[32].
Sezon 2009/10 van Persie rozpoczął od dwóch asyst w wygranym 6:1 meczu z Evertonem. Pierwszego gola zdobył na City of Manchester Stadium w przegranym 4:2 spotkaniu z Manchesterm City. Podczas tego meczu został także brutalnie kopnięty przez byłego klubowego kolegę Emmanuela Adebayora[33].
W listopadzie 2009 Van Persie w wyniku starcia z Giorgio Chiellinim w trakcie towarzyskiego meczu Holandii z Włochami odniósł ciężką kontuzję, która wykluczyła go z gry aż do kwietnia. Do gry powrócił w przegranym 2-1 spotkaniu z Tottenhamem.
Przed sezonem 2010/11 Holender zmienił numer „11” z którym grał do tej pory na „10”, który zwolnił William Gallas. Przed Francuzem numer ten nosił legendarny napastnik Dennis Bergkamp, rodak i największy autorytet Van Persiego.
W sezonie 2011/12 van Persie został królem strzelców Premier League z 30 bramkami na koncie, wyprzedzając Wayne’a Rooneya o 3 trafienia. Na początku lipca 2012 roku Holender ogłosił, że nie podpisze nowej umowy z Arsenalem[34].
Manchester United
15 sierpnia 2012 roku Arsenal poinformował, że uzgodnił warunki transferu van Persiego do Manchesteru United[35]. Dwa dni później Holender został oficjalnie zaprezentowany jako nowy zawodnik United, z którymi związał się czteroletnią umową[36]. 20 sierpnia 2012 zadebiutował w barwach Manchesteru United w przegranym meczu z Evertonem 0:1. 25 sierpnia 2012 w meczu przeciwko Fulham strzelił swojego pierwszego gola w barwach Czerwonych Diabłów wygranym 2:3. 2 września 2012 w meczu przeciwko Southampton strzelił swojego pierwszego hat-tricka w wygranym meczu 3:2 przez Czerwone Diabły. W ciągu trzech sezonów w Manchesterze United zdobył z tym klubem Mistrzostwo Anglii, Tarczę Wspólnoty oraz koronę Króla Strzelców Premier League. W barwach Manchesteru United rozegrał łącznie 105 meczów, w których strzelił 58 bramek i zanotował 16 asyst. W zespole z Old Trafford występował z numerem 20.
Fenerbahçe
15 lipca 2015 roku, podpisując 3-letni kontrakt, został zawodnikiem tureckiego Fenerbahçe SK. W tamtejszej Süper Lig, zadebiutował 14 sierpnia 2015 w meczu I kolejki z Eskisehirsporem, a pierwszego gola w Turcji, strzelił w następnej kolejce- w zremisowanym 1:1 meczu z Rizesporem. W sezonie 2015/2016 rozegrał dla Fenerbahçe 48 spotkań w których strzelił 22 gole; 16 w lidze, 1 w kwalifikacjach do Ligi Europy i 5 w Pucharze Turcji, w którego finale jego zespół przegrał 1:0 z Galatasaray SK[37]. Przed sezonem 2016/17 zamienił numer 11, z którym występował w klubie, na 10, którą otrzymał po odejściu z zespołu Diego Ribasa da Cunhi[38].
Kariera reprezentacyjna
Van Persie pierwsze kroki w karierze reprezentacyjnej stawiał występując w reprezentacjach U-19 i U-21[39].
Pomimo nieregularnych występów w Arsenalu, selekcjoner Marco van Basten powołał van Persiego do kadry na finały Mistrzostw Świata 2006. Wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach reprezentacji i zdobył jednego gola, z rzutu wolnego w grupowym spotkaniu z reprezentacją Wybrzeża Kości Słoniowej, natomiast Oranje zostali wyeliminowani w 1/8 finału[43][44].
Euro 2008
Van Persie z czterema golami został najlepszym strzelcem reprezentacji w kwalifikacjach do Euro 2008[45][46], i po tym jak van Basten zdecydował się zmienić taktykę na 4-2-3-1 został przesunięty na pozycję skrzydłowego ustawionego za osamotnionym w ataku Ruudem van Nistelrooyem. Ponieważ nominalną pozycją Wesleya Sneijdera i Rafaela van der Vaarta była pomoc, van Persie musiał konkurować o miejsce na skrzydle z Arjenem Robbenem. 13 czerwca w 55. minucie zdobył gola na 2–0 w wygranym 4–1 spotkaniu grupy C z finalistą Mistrzostw Świata 2006 reprezentacją Francji. W następnym spotkaniu fazy grupowej z reprezentacją Rumunii wykorzystał podanie otrzymane od Demmy’ego de Zeeuwa i zdobył gola wspaniałym wolejem. Po zakończeniu fazy grupowej miał na swoim koncie dwa gole, a Holandia awansowała do ćwierćfinału z pierwszego miejsca, lecz po porażce 1–3 z Rosją została wyeliminowana z turnieju[47].
Po Euro 2008
Van Persie zdobywał gole w towarzyskich spotkaniach z Rosją i Szwecją, pokonał również bramkarza Szkocji w meczu kwalifikacyjnym do Mistrzostw Świata 2010 i po tym meczu rozpoczęła się debata czy powinien on wykonywać rzuty rożne czy też czekać w polu karnym aż ktoś inny wykona ten stały fragment gry. W tym meczu doznał też kontuzji i na początku drugiej połowy został zmieniony.
Mundial 2010
Van Persie zdobył wraz z reprezentacją srebrny medal mistrzostw świata RPA przegrywając z Hiszpanią 0:1.
Euro 2012
Holendrzy w pierwszym meczu z Danią przegrali 0:1 po strzale Michaela Krohna-Dehli. Van Persie już w drugim meczu grupowym zdobył bramkę, jednak spotkanie zakończyło się wynikiem 2:1 dla reprezentacji Niemiec. W trzecim meczu fazy grupowej Euro reprezentacja Holandii przegrała z Portugalią 1:2 po dwóch strzałach Cristiano Ronaldo. Van Persie i cały zespół Holandii był krytykowany za nieskuteczną grę na Mistrzostwach Europy.
Mistrzostwa Świata 2014
Holandia w pierwszym meczu grupowym pokonała Hiszpanię 5:1, a van Persie strzelił dwie bramki. Kolejną zdobył w wygranym 3:2 spotkaniu z Australią[48]. Swoją ostatnią 4 bramkę na mundialu zdobył w meczu o 3. miejsce z Brazylią z rzutu karnego wygranym przez Holandię 3:0.