Škoda T 11

Škoda T 11
	; Zabytkowy trolejbus Škoda T 11 nr 248 w brneńskim Muzeum Techniki
	Dane ogólne
Producent	Škoda
Lata produkcji	1964–1967
Miejsce produkcji	Ostrov
	Dane techniczne
Typy nadwozia	Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI
Liczba drzwi	3
Moc silników	120 kW
Długość	10 985 mm
Szerokość	2500 mm
Wysokość	2955 mm
Masa własna	8350 kg
Prędkość maksymalna	65 km/h
	Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	94
Liczba miejsc siedzących	23
	Multimedia w Wikimedia Commons

Škoda T 11 – typ czechosłowackiego trolejbusu, który powstał w latach 60. XX wieku w ramach unifikacji pojazdów miejskiego transportu publicznego. Nadwozia wytwarzano w zakładach Karosa, a wyposażenie elektryczne produkowała firma Škoda Ostrov.

Konstrukcja

W pierwszej połowie lat 60. XX wieku pojawiły się pierwsze pomysły na unifikację pojazdów miejskiego transportu publicznego. W zakładach Karosa z Vysokiego Mýta prowadzono prace nad autobusem ŠM 11, na którego konstrukcji oparto później trolejbus T 11. W ramach unifikacji karoserie i podwozia dla autobusów i trolejbusów miały być wytwarzane w Vysokim Mýcie, natomiast wyposażenie elektryczne Škoda dla trolejbusów miało być produkowane i montowane w Ostrovie.

T 11 to dwuosiowy trolejbus o nadwoziu samonośnym. Boczne ściany nadwozia pokrywa stalowe poszycie, natomiast dach obłożony jest blachą aluminiową. Po prawej stronie trolejbusu umieszczono troje drzwi składanych (przednie trzyczęściowe, środkowe i tylne czteroczęściowe).

W trolejbusach T 11 zamontowano zmodernizowane wyposażenie elektryczne pochodzące ze Škody 9Tr^[1]. Trolejbusy napędzane były jednym czterobiegunowym, szeregowym silnikiem o mocy 120 kW. Pojazdy wyposażono w hamulce pneumatyczne, elektrodynamiczne oraz ręczne postojowe.

Dostawy

Państwo	Miasto/Zakład	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe
Czechosłowacja	Bratysława	1967	3	226–228	^[2]
	Pilzno	1966–1970	4	214, 219, 220, 248	^[3]
	Škoda Ostrov	1964	1	–	^[4]
Łączna liczba:			8

Škoda ŠM 11/WPK

Škoda ŠM 11/WPK był prototypowym trolejbusem zbudowanym w 1976 r. przy współpracy Politechniki Gdańskiej i gdyńskiego przewoźnika. Wyposażony był w sterowanie impulsowe (tyrystorowe). Pojazd powstał, podobnie jak trolejbusy T 11, w oparciu o nadwozie autobusu Karosa ŠM 11. Nadwozie to, pochodzące z wycofanego z eksploatacji autobusu, wyremontowano we własnym zakresie w Gdyni. Trolejbus otrzymał numer taborowy 52446 i jeszcze w tym samym roku został zaprezentowany podczas Krajowego Zjazdu Komunikacji Miejskiej w Gdańsku^[5]^[6].

Galeria

Škoda T 11 i Karosa ŠM 11
T 11 w brneńskiej zajezdni Slatina
T 11 z otwartymi drzwiami
Wnętrze trolejbusu T 11

Zobacz też

Przypisy

↑ Československý Dopravák: Připomínka trolejbusů Škoda T11. cs-dopravak.cz, 2016-08-27. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. (cz.).
↑ Škoda T 11. imhd.sk. [dostęp 2018-04-25]. (słow.).
↑ PMDP: trolejbusy Škoda T11/0. seznam-autobusu.cz. [dostęp 2018-04-25]. (cz.).
↑ Škoda Ostrov: trolejbusy Škoda T11. seznam-autobusu.cz. [dostęp 2018-04-25]. (cz.).
↑ Olgierd Wyszomirski, Katarzyna Hebel. 70 lat trolejbusów w Gdyni. „Autobusy”.
↑ Marcin Połom, Tadeusz Palmowski: Rozwój i funkcjonowanie komunikacji trolejbusowej w Gdyni. Pelplin: Wydawnictwo Bernardinum, 2009. ISBN 978-83-7380-776-1.

Bibliografia

Martin Harák: České trolejbusy: historie a současnost, typy, technika, provoz. Grada Publishing a.s., 2015. ISBN 80-247-5948-9.

Linki zewnętrzne

Historia bratysławskich trolejbusów Škoda T 11 na stronie imhd.sk (słow.)

[1] Československý Dopravák: Připomínka trolejbusů Škoda T11. cs-dopravak.cz, 2016-08-27. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. (cz.).

[2] Škoda T 11. imhd.sk. [dostęp 2018-04-25]. (słow.).

[3] PMDP: trolejbusy Škoda T11/0. seznam-autobusu.cz. [dostęp 2018-04-25]. (cz.).

[4] Škoda Ostrov: trolejbusy Škoda T11. seznam-autobusu.cz. [dostęp 2018-04-25]. (cz.).

[5] Olgierd Wyszomirski, Katarzyna Hebel. 70 lat trolejbusów w Gdyni. „Autobusy”.

[6] Marcin Połom, Tadeusz Palmowski: Rozwój i funkcjonowanie komunikacji trolejbusowej w Gdyni. Pelplin: Wydawnictwo Bernardinum, 2009. ISBN 978-83-7380-776-1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]