Szkoła została utworzona 1 listopada 1946 w wyniku przemianowania Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych (CSOPW) w Łodzi. Jej poprzedniczka, Szkoła Oficerów Polityczno-Wychowawczych powstała 15 lipca 1944 w Boguni pod Żytomierzem w oparciu o Kurs Oficerów Polityczno-Wychowawczych i Frontowe Kursy Oficerskie.
Szkoła przygotowywała oficerów polityczno-wychowawczych na stanowiska zastępców dowódców kompanii i batalionów ds. polityczno-wychowawczych. Kandydatów do szkoły rekrutowano spośród podoficerów i szeregowych oraz członków organizacji młodzieżowych. W 1946 etatowo było w niej 500 podchorążych. Okres kształcenia wynosił początkowo dwa lata, a od 1947 trzy lata.
9 października 1954 roku Minister Obrony Narodowej nadał Oficerskiej Szkole Politycznej imię Ludwika Waryńskiego[2].
W 1956 szkoła została rozformowana. W jej miejsce powstał Ośrodek Szkolenia Oficerów Politycznych, który w 1957 przekształcono w Wojskowy Ośrodek Szkolenia Ogólnokształcącego nr 1. W 1963 ponownie utworzono Ośrodek Szkolenia Oficerów Politycznych, który w 1977 przemianowano na Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych.
↑Rozkaz Nr 54/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 października 1954 roku w sprawie nadania Oficerskiej Szkole Politycznej imienia Ludwika Waryńskiego.
Bibliografia
Cytowski Jerzy, Z dziejów aparatu politycznego Wojska Polskiego, Warszawa 1963.
Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
Leonard Ratajczyk, Historia wojskowości, Wyd. MON, Warszawa 1980.
Henryk Dobiegała. Udział CSOPW w życiu politycznym kraju 1946–1947. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 2, s. 75–91, 1982. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN0043-7182.
